– Chciałbym ci dzisiaj opowiedzieć o imadle a właściwie o potędze teraźniejszości.
Stary czarodziej uroczyście nałożył śmieszną czapkę ze szpikulcem, w której zwykł opowiadać swoje historie. Wyprostował się w fotelu, przymknął popielnik, żeby zmniejszyć żar w kominku i rzekł:
– Potęgę i moc teraźniejszości, w którą tak trudno uwierzyć, najłatwiej wytłumaczyć przy pomocy imadła.
Gwałtownym ruchem ręki zrzucił stary pled i odsłonił wielkie, szare imadło przytwierdzone do stołu. Pomiędzy szczękami umieszczona była czaszka z wosku, naturalnych rozmiarów, przypominająca te meksykańskie, kolorowe, używane w czasie fiest, świąt i uroczystości.
– Nasze doświadczenia są jak imadło, o którym często rozmawialiśmy. Imadło, dwie szczęki, korba, zgniatanie lub rozwieranie. – Pokręcił korbą w obie strony jednak nie na tyle by poluzować czaszkę lub nazbyt ją ścisnąć.
– Pierwszy ruch imadła to rozszarpywanie. – Kontynuował. – Wyobraź sobie, że znajdujesz się pomiędzy dwoma szczękami imadła. Ta z lewej, to przeszłość, wszystkie wspomnienia, osobowość ukształtowana od dzieciństwa, doświadczenia, nauka, po prostu ludzka historia. Czasem tęsknisz do dzieciństwa i szczęśliwych chwil, wspominasz jak było dawniej, chciałabyś wrócić do krainy dzieciństwa lub choćby do szczęśliwych zdarzeń z przeszłości, tak jak je zapamiętałaś. Może czasem myślisz o chęci naprawienia błędów lub cofnięcia czasu. Niekiedy sądzisz, że można było uniknąć pewnych zdarzeń a może nawet decyzji. – Na szczęce narysował znak czerwoną kredą i mówił dalej:
– Druga szczęka, ta z prawej strony, to nadzieja na przyszłość, twoje marzenia, życie, które chciałbyś prowadzić. – Tym razem zrobił kreskę zieloną kredą. – Imadło rozszerza się, szczęki się oddalają. Jedna część jest ciągnięta ku przeszłości, w stronę dobrych wspomnień, druga ku przyszłości w stronę nadziei, tęsknot i marzeń. Gdy obie perspektywy się oddalają, gdy uświadamiasz sobie, że dzieciństwo i dobre wspomnienia nie wrócą a przyszłość pokrywa mgła, gdy dostrzegasz, że twoje marzenie to tylko mrzonki i nigdy ich nie zrealizujesz, wtedy cierpisz. Pojawia się tęsknota za starym i lęk wobec mglistych marzeń. Twoja głowa jest rozrywana. Odczuwasz, że twoja czaszka jest dosłownie przyklejona do przeszłości i jednocześnie do przyszłości. Rozrywanie. Ból nie do opisania. Cierpisz. Dzieciństwo nie wróci a przyszłość jest niepewna. – Dla większego efektu trzasnął drewnianym drągiem w kamienną posadzkę aż po całej izbie rozeszło się echo.
– A teraz wyobraź sobie, że imadło nagle zmieniło ruch. – Mówił dalej. – Drugi tryb pracy to zgniatanie. Nagle zmieniło się też znaczenie szczęk. Ta z lewej wciąż symbolizuje przeszłość, jednak teraz wyłaniają się z niej traumy, negatywne wspomnienia, najgorsze minione, doświadczenia. Na samą myśl o nich pojawia się lęk. Gdyby miały się powtórzyć w przyszłości, to byłoby to straszne doświadczenie, aż przechodzą ciarki. Imadło zgniata coraz silniej. Druga szczęka, ta z prawej, z zieloną kreską, wciąż symbolizuje przyszłości ale uświadamiasz sobie, że przyszłości jest nieprzewidywalna i nieznana. Dlatego budzi obawy i lęk. Co się stanie jeśli przyjdzie najgorsze? Co będzie jeśli obawy się potwierdzą a minione, złe doświadczenia powrócą? Co wtedy jeśli nieszczęścia chodzą parami albo nadjedzie siedem lat chudych? – Znów walnął laską. – Gdy nacisk obu szczęk jest już bardzo silny wtedy cierpienie wydaje się nie do zniesienia. Tym razem przeszłość napiera wypełniona negatywnymi wspomnieniami a przyszłość również naciska, atakuje lękiem, bo przecież nie może być lepiej, co gorsza doświadczenie uczy, że przecież nie będzie poprawy. Marzenia i nadzieje to iluzje, realne są tylko zagrożenia.
W ten sposób upływa życie wielu ludzi. Pomiędzy szczękami imadła, które raz zgniata drugi raz rozrywa. Cierpienie pojawia się w każdym przypadku. Jest nieuniknione. Trzeba zrozumieć, że minione doświadczenie są rzutowane w przeszłość. Szczęka przyszłości jest uzależniona od szczęki przeszłości. To twoje minione doświadczenie sprawiają, że w ten, a nie w inny sposób, spostrzegasz przyszłość. Wczoraj tworzy jutro. Trzeba zrozumieć również, że twoja historia oraz to, jak ją wspominasz, tworzą twój dzień jutrzejszy. Albo wchodzisz w ten dzień z lękiem albo z zawiedzionymi marzeniami. A nawet jeśli się spełniają, to szczęście trwa tylko chwilę. Ruch szczęka zmienia się. Czasem z godziny na godzinę, czasem z minuty na minutę. Raz zgniatają raz rozszarpują. Zatem doświadczasz spełniania, radości, szczęścia tylko przez moment. Nigdy nie wiesz jaki ruch imadła nastąpi. Co cię przerazi a co zawiedzie?
A teraz wyobraź sobie, że nie ma imadła – pokręcił korbą i wyjął czaszkę spomiędzy szczęk. – Jest tylko tu i teraz. Wieczne teraz. Stan pełni. Żadnego nacisku ani rozrywania. Doświadczasz tylko tej chwili. Zatrzymujesz czas, bo czas, moja droga, to imadło. Oczywiście, nam, ludziom współczesnym trudno jest odciąć się od przeszłości, od swojej historii, tam narodziła się nasza tożsamość. Trudno nam również niczego nie pragnąć, o niczym nie marzyć, niczego nie chcieć. Trudno pozbyć się tożsamości, zwłaszcza tak dominującej jak: żona, ojciec, matka, brat, prezes, kierownik, nauczycielka, mistrz, lekarka, prawnik, osoba wierząca, urzędnik, doktor nauk i tak bez końca. Ale to jest możliwe. Możliwa jest akceptacja stanu tu i teraz. Bycie w pełni, w tej właśnie chwili. Doświadczanie pełni w każdym wydarzeniu. Wolny umysł. Oddech pełną piersią. Radość z tego co jest. Czerpanie garściami z chwili, której doświadczasz. Całkowite zadowolenie i zaufanie. Pełna moc osobista, we wszystkim czego doświadczasz, gdyż twoja energia nie zostaje rozproszona ani nie jest zakłócona imadłem. Wystarczy wypowiedzieć tylko jedno zaklęcie, najsilniejsze jakie znam.
– Jakie to zaklęcie mistrzu? – Spytała młoda wiedźma, studentka magii.
– Zgadnij, oto dzisiejsze zadanie domowe. Przyda się na całą resztę bezczasu. – Odpowiedział i zdjął śmieszną czapkę na znak zakończonej lekcji.
Zapoznaj się również z naszą drugą książką wydaną w tym roku!
