Uczynki

Czy ludzie rozumieją swoje kroki?

A cóż mieliby rozumieć

Ciszej!

 

Znaki

Czy ludzie rozumieją swoje gesty?

A cóż mieliby widzieć?

Głośniej!

 

Głosy

Czy ludzie rozumieją słowa?

A cóż mieliby ująć?

Mądrzej!

 

Ideały

Czy ludzie rozumieją myśli?

A cóż mieliby pojąć?

Jaśniej!

 

Świadomość

Czy ludzie rozumieją uczucia?

A cóż jest do sprawdzenia?

Czyściej!

 

 

Idziemy niczego nie rozumiejąc

Matko Nasza Ziemio zakryta ulicami miasta jak nagrobnym granitem

Pozwól nam zobaczyć

Kołyszemy się niczego nie rozumiejąc

Pozwól nam dostrzegać

Mówimy niczego nie rozumiejąc

Pozwól nam widzieć

Myśli płyną jak chmury

Pozwól nam ujrzeć

Uczucia nas dławią

Pozwól nam skosztować

Decyzje uwierają

Pozwól nam wybierać

Przyjaciele kłamią

Pozwól nam wybaczyć

Ludzie odbiegają

Pozwól nam być

Księżyc blednie

Pozwól zasnąć

 

 

Kroki potknięte

Świadomie pozwól nam kroczyć

Gesty urwane

Świadomie pozwól nam ozłocić

Słowa niesłowne

Świadomie pozwól nam posrebrzyć

Myśli krzykliwe

Świadomie  pozwól nam pomyśleć

Uczucia wątłe

Świadomie pozwól nam poczuć

 

I za prawdę powiedz nam po co?

Matko Nasza Ziemio umęczona fabryką jak ściekami woda

Matko Nasza Ciemna Strono Księżyca Tajemnico Nasza

Matko Nasza Nasenna Obecna w kropli wody

Matko Nasza Kołysząca do snu struchlałych ze strachu

Z umysłem naszym nas pojednaj

Świadomie myślom nas oddawaj

Swojemu słowu nas polecaj

W swojej harmonii nas uciszaj