6 komentarzy

1. Agnieszka Hawajka

   22 lutego 2011 at 12:57

   Polecam Wam książkę: “Odmień swój umysł. Odmień swoje życie. Żyj zgodnie z mądrością Tao” Wayne W. Dyer

   Czytam ją i przelewają się przede mnie słowa, tak jakby otwierały mi coś pięknego w środku. Czasem tak mam, wydaje mi się, że czegoś nie znam, a tu spotykam człowieka, który pisze do mnie i przypomina mi o tym, co WIEM. Tak było z Coaching Tao, tak było z Psychologią Zorientowaną na Proces, tak jest z Tao.

   Dobrze jest sobie przypominać.

   Z listy życzeń do pana, panie Macieju, proszę o jakiś wpis o Tao właśnie. Mnie zachwycił fragment:
   “Trzydzieści szprych w piaście (tworzy koło). Dzięki pustce między
   nimi istnieje pożytek z koła.
   Z gliny formuje się naczynia i garnki.
   Dzięki pustce w ich wnętrzu istnieje pożytek z naczyń.
   W ścianach domów wycina się okna i drzwi. Dzięki pustce w ich
   wnętrzu istnieje pożytek z domów.
   Na tym właśnie polega korzyść z pełnego i pożytek z pustego”.
   – “Księga Drogi i Cnoty” w przekładzie Tadeusza Żbikowskiego

   Zanurzyć się w enencji swojej egzystencji (o, nawet się zrymowało ;-))

   Dla mnie odkrycie na dziś: pustka jest użyteczna! Jak to zmienia!

2. Anita z Krainy Czarów

   22 lutego 2011 at 12:29

   Cynamoonie czyli urodziłaś się na nowo :) i najlepiej nie próbować, tylko po prostu to robić ;) więcej czasu się zyskuje na przyjemności ;) no i wszystkiego najlepszego z tej okazji :)

3. Joanna

   22 lutego 2011 at 12:23

   Agnieszko, dziękuję za wiersz.

   Maćku, na superwizji mówiliśmy o synchroniczności. Ja /oczywiscie zupełnie przypadkiem :)/ miałam ze sobą ksiażkę Chopry na ten temat.
   Płyta”Synchronicity”towarzyszy mi od dawna
   With one breath, with one flow
   You will know
   Synchronicity

   Moim Nauczycielem jest Bono:
   One love, one blood. one life, you got to do what you should
   One life with each other:sisters, brothers
   One life, but we’re not the same
   We get to carry each other, carry each other
   One, one

   Prosty przekaz, spójne świadectwo życia, muzyka wysokich wibracji.

4. Cynamoon

   22 lutego 2011 at 11:12

   Niedawno odkryłam Pańskie książki. Przed chwilą skończyłam czytać Miłość toksyczną, miłość dojrzałą i pomyślałam, że trafiło do mnie, zrozumiałam. Dokonałam zaskakujących odkryć w lekturze, tak np. dogmaty na swój temat okazały się postracjonalizacjami (a myślałam, że już wszystko o sobie wiem :) Pomyślałam, że podejmę wysiłek i spróbuję urodzić się na nowo. Zamykając książkę, zauważyłam na końcu tekstu datę, kiedy Pan skończył ją pisać. 27 pazdziernik to moje urodziny. Zbieg okoliczności. Ale jaki synchroniczny i symboliczny :-)

5. Agnieszka Hawajka

   22 lutego 2011 at 10:24

   Dokładnie to czuję. Dziękuję za ubranie tego w słowa, Stingowi, tłumaczowi, Panu ;-)

   Ode mnie, dla Was:

   “Świetlisty pasażer”

   Siedzę.
   Oddycham.
   Muzyka sączy się z głośników, otula delikatnie rzeczywistość obok.
   Siedzę.
   Oddycham.
   I nagle zmienia się wszystko, choć nic się nie dzieje.
   Błysk.
   Światło.
   Spokój.
   Kolory.
   Siedzę.
   Oddycham.
   Opadają kolejne zasłony iluzji, choć nic się nie dzieje, to jednak jest
   inaczej.
   Tkliwość ogarnia serce, oczy wilgotnieją, po ciele rozchodzi się ciepło.
   I słyszę głos: Witaj Piękna. Jesteś cudem.
   I już nigdy nie będzie tak jak było, choć nic się nie dzieje.
   Siedzę.
   Oddycham.
   Otwieram oczy, a wraz ze mną świetlisty pasażer w moim sercu.

   Każdy z nas jest cudem. Witajcie zatem ;-)

6. Anita z Krainy Czarów

   22 lutego 2011 at 06:29

   :)

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.