Nie mogę przestać mówić, tak jak nie przestaję myśleć, a co więcej – tańczyć swojego tańca. Gdy więc mówię a potem tańczę wtedy również zapisuję własne słowa i nuty do muzyki, w takt której wiruję.
Dlaczego? Aby nie zapomnieć? Ależ nie. Abyś usłyszał.
Oczywiście umiem nie myśleć oraz niemyśleć, potrafię również medytować. Wszystkie te sztuczki z umysłem znam doskonale i co więcej, potrafię jest stosować na tobie i na sobie a nawet jednocześnie w przypadku nas obu.
Nie mogę przestać malować, tak jak nie przestaję myśleć, a co więcej – tkać swój kobierzec. Gdy więc dobieram barwy a potem formuję kształt z gliny tworzę odpowiedź.
Dlaczego? Aby nie zapomnieć? Ależ nie. Abyś zobaczył.
Oczywiście umiem nie myśleć oraz niemyśleć, potrafię również medytować. Wszystkie te sztuczki z umysłem znam doskonale i co więcej, potrafię jest stosować na tobie i na sobie a nawet jednocześnie w przypadku nas obu.
Nie mogę przestać się wspinać, tak jak nie przestaję myśleć, a co więcej – napinać liny. Gdy więc wbijam hak w ścianę a potem szukam stopą szczeliny zdobywam szczyt.
Dlaczego? Aby nie zapomnieć? Ależ nie. Abyś doświadczył.
A zatem, gdy wypowiem ostanie słowa, gdy napiszę ostatni koan – upadnę w tańcu, roztrzaskam dzban, odpadnę od ściany. Stanę się wirem, pustką, wiatrem a moje słowa echem, popiołem i ciszą.
_______________________________________