– Nauczycielu w takim razie co decyduje o tym, że duch, który jest jak wiatr, jak powiedziałeś, może zburzyć dom, zatopić okręt, połamać drzewa? – Uczeń spytał mistrza i po chwili dodał: – Co sprawia, że czasem emanuje złem, choć zwykliśmy sądzić, że zawsze jest czystym dobrem?
– Duch urzeczywistnia się i wyraża w realnym świecie na jego obraz i podobieństwo. Świat i działający w nim ludzie nadają tchnieniom ducha sens i znaczenie. Nowo narodzone dziecko może otrzymać wychowanie i trafić na warunki, w których wzrośnie jak drzewo dające znakomite owoce. Może także urosnąć skarlałe, zatrute, krzywe, nazbyt wiotkie lub kruche. Może być także drzewem, które szkodzi innym, zatruwa otoczenie, niszczy sąsiednie rośliny.
– Czy w takim razie duch dziecka jest rzeźbiony przez rodziców? – Spytał uczeń.
– Ducha porównałem do wiatru, gdyż energia wiatru może wywołać tajfun lecz może również napędzać wiatrak. Moc nie wynika jedynie z siły lecz również z kierunku, w którym wieje wiatr.
_______________________