Również tego wieczoru rzekł mistrz Lao Dan do swego ucznia Zhu Biao:
Nie rób drugiemu, co tobie jest niemiłe.
Wszystko filtruj przez siebie.
Jeśli ciebie boli zbyt mocno zaciśnięty rzemień, boli też inną istotę. Jeśli ciebie smuci niewinne cierpienie, smuci też inną istotę. Jeśli lękasz się wysokości, istota która chodzi po ziemi też może się lękać.
Co wysyłasz, to do ciebie wróci. Istotą człowieczeństwa jest empatia.
Komar, który usiadł na twoim ręku i którego zabiłeś, łaknął krwi. Taka jest jego natura. Nie może się jej oprzeć. Psa, którego przed chwilą nakarmiłeś uwiązałeś na noc do płotu mocnym sznurem, gdyż ostatnio uciekał i dusił kury we wsi. Wraca o świcie zmęczony i dumny. Taka jest jego natura, jest wilkiem, drapieżnikiem. Omal nie zginął zadźgany widłami wieśniaków. Orzeł, który upolował gołębia w locie był głodny. Taka jest jego natura. Szpony i ostry dziób służą temu by polować.
Jednakże człowiek wyposażany w umysł zdolny do wolności może wybierać, może powstrzymać impulsy ciała, łaknienie krwi, bezmyślne okrucieństwo, chciwość, żądzę, sadyzm, lenistwo, głupotę, zazdrość. Umysł może robić sztuczki, zwodzić, pląsać, kłamać.
Umysł może być jednak jasny i czysty. Może uczłowieczyć każdy impuls. Dlatego istotą człowieczeństwa jest empatia, wczucie się w innego, przefiltrowanie przez siebie, współodczuwanie, próba zrozumienia intencji i w końcu altruizm.
Jeśli zabijasz, zostaniesz po wielekroć zabity. Jeśli bezmyślnie ranisz, będziesz po wielekroć poddany torturom. Jeśli więzisz, zostaniesz uwięziony. Jeśli narzucasz innym swój punkt widzenia, zostaniesz podporządkowany. Jeśli nie odrabiasz empatycznych lekcji, lekcja wraca ze zdwojoną siłą. Co wysyłasz to wraca.
W bezczasie wszystko zostaje zapisane i rozliczone, gdyż czas jest księgowym a bezczas sędzią.