No właśnie, czy różne sprawy zależą od wybitnych jednostek jak Maria Skłodowska-Curie albo Amelia Earhart albo Frida Kahlo albo Alexandria Ocasio-Cortez czy może od systemu a może od dziadersów ukrytych w jakimś tajnym hotelu i jeszcze tajniejszym stowarzyszeniu jak Grupa Bilderbeg? – Zastanowiła się. – A może rządzą nami jacyś Reptilianie, zdegenerowana rasa kosmitów, humanoidalnych jaszczurów, które tworzą iluzję i rzeczywiście Matrix był filmem dokumentalnym jak powiedział Keanu Reeves?
A może to ja jestem odmieńcem, bo przecież jestem, już choćby dlatego, że zadaję sobie takie pytania? Gadam do siebie. Dyskutuję ze sobą, dziwię się, zastanawiam, rozważam, szukam, czytam.
Czego ty ciągle drążysz? – Mówi Zygmunt, mój ślubny kamień u szyi. Czego ty ciągle chcesz? Czemu ty ciągle o coś pytasz, czemuś się dziwisz? Nie możesz jak inni, po prostu, uzbierać na nowy telewizor albo zamówić proszek do prania przez Internet? Mogę, ale nie chcę. Nie chcę tak żyć. Chcę wiedzieć.
Co ty znowu chcesz wiedzieć? – Zygmunt spytał mnie rano uśmiechając się w ten swój ironiczny sposób. Czego chcę? Co chcę wiedzieć? Nie odpowiedziałam mu. Dlaczego? Bo już wiem niezbicie, że nie zrozumiałby tak jak wtedy, gdy spytał, dlaczego wymieniam same kobiety, gdy mówię o autorytetach. Dlaczego? Gdyż Maria Skłodowska-Curie była pierwszą badaczką w erze nowożytnej, która obaliła monopol męski, choć i tak nagrodę Nobla musiała dostać wraz z mężem, bo panom i władcom nie przychodziło do głowy, że to kobieta rewolucjonizuje naukę. Gdyż Amelia Earhart była pierwszą pilotką, która przeleciała samotnie nad Oceanem Atlantyckim, ale nie to było ważne, że przeleciała, ale że mogła, że chciała, że dopięła swego. Gdyż Frida Kahlo potrafiła być genialną artystką, która przezwyciężyła wszystko co było ograniczeniem dla kobiet w męskim świecie a Alexandria Ocasio-Cortez ma odwagę głosić swoje poglądy otwarcie i mocno jako najmłodsza kongresmenka w USA i nie boi się w kraju, w którym osoby prywatne posiadają 200 milionów sztuk broni palnej.
Co chcę wiedzieć? Czy warto być jak one, czy i tak dziadersi mnie połkną a dokonania tych wspaniałych kobiet to był przypadek, zrządzenie losu, fart czy może jednak zapowiedź? Może tocząca się od dwóch wieków rewolucja kobiet jak my konsekwentna, nieustępliwa, łagodna i na swój sposób cicha jak fala tsunami, która nadchodzi?