Tego dnia Zuzanna pomagała córce w lekcjach. Biologia. Było o człowieku.
Orangutany, szympansy, makaki, goryle i… człowiek. Według encyklopedii człowiek to gatunek ssaka, współtworzący z szympansami, gorylami oraz orangutanami rodzinę człowiekowatych (Hominidae, wielkie małpy).
Występuje na wszystkich kontynentach. Charakteryzuje się wyprostowaną postawą dwunożną. Używa języka bardziej złożonego niż języki zwierzęce. Miewa wysoko rozwiniętą sprawność manualną w stosunku do innych gatunków zwierząt oraz umiejętność używania ciężkich narzędzi. Ponadto przy pomocy narzędzi potrafi tworzyć inne złożone narzędzia. Ten zestaw skomplikowanych umiejętności zawdzięcza większemu i bardziej złożonemu mózgowi, niż mózgi innych zwierząt.
– Nieprawda! Płetwale błękitne, humbaki i słonie mają większe mózgi! – Zakrzyknęła córka. – A jastrzębie, pustułki czy kruki, nie mówiąc już o nietoperzach – mają mózgi bardziej złożone pod wieloma względami!
– Gdyż ludzkie zdolności percepcyjne są znacznie bardziej ograniczone w porównaniu do wyspecjalizowanych zdolności innych zwierząt. – Doczytała Zuzanna.
– Mamo! Człowiek ma od wielu gatunków znacznie gorszy węch, słuch i wzrok. Nie posiada zdolności echolokacyjnych, termowizyjnych czy sonarycznych jak na przykład nietoperze, niektóre gatunki węży, ptaków czy ssaki morskie. – Dziewczynka znów uniosła głos.
– Człowiek posiada wysoko rozwinięty instynkt społeczny. – Matka czytała dalej. – Człowiek posiada wysoko rozwinięty instynkt społeczny? – Zdziwiła się Zuzanna odczytawszy raz jeszcze ostanie zdanie. – Masz rację córeczko, ten co to napisał chyba nigdy nie widział człowieka na oczy albo nie przeczytał ani strony na temat ludzkiej historii. Instynkt społeczny? Chyba instynkt antyspołeczny? Niezaspokojoną potrzebę dominacji i destrukcji. Autoagresję skierowaną na własny gatunek. Rządzę mordu i skłonność do manipulacji!
– Mamo! Nie mogę tego napisać w mojej rozprawce! – Dziewczynka zaprotestowała.
– Dobrze. W takim razie napisz: „człowiek to brzmi dumnie” …albo coś w tym rodzaju… i koniecznie, że pochodzi od Boga.
– Mamo! Miałaś mi pomóc! Żeby dostać dobrą oceną muszę przecież napisać ładne kłamstwa, które spodobają się nauczycielowi. – Stwierdziła trochę rozżalona.
– No i sama widzisz. Człowiek, to w gruncie rzeczy wredna małpa. – Zuzanna pogłaskała córkę po głowie. – Człowiek musi kłamać, taką ma naturę.
Zapoznaj się również z naszą drugą książką wydaną w tym roku!
