– Obserwator, ten drań, który w nic się nie angażuje. Stoi z boku, beznamiętny, oschły. Chłodny. Bez emocji. Nigdy nie zabiera głosu, z pozoru nie ma swojego zdania choć wszystkich, na których patrzy – ocenia. Szydzi z nas wszystkich, ma nas w pogardzie. – Stwierdził pierwszy.
– Ależ skąd. Obserwator, to człowiek wolny, w mądrym dystansie do rzeczywistości. Medytujący mistyk, który z jednej strony jest czysty i wolny od ocen a z drugiej zafascynowany światem. – Nie zgodził się drugi.
– W żadnym razie ani mistyk ani chłodny drań. Ktoś gorszy. – Odezwał się trzeci. – Obserwator to psychopata, śledzący swoje ofiary stalker. Człowiek o niecnych zamiarach, na wskroś samotny a jednocześnie zdemoralizowany. Karmi się podglądaniem, śledzeniem, inwigilacją. Czerpie satysfakcję z wkradania się w cudze życie. Zło wcielone. Podglądacz. Prześladowca. Aż mnie ciarki przechodzą.
– Nie macie pojęcia o czym mówicie! – Zaprotestował czwarty.
– Obserwator to naukowiec, badacz. Uważnie przygląda się rzeczywistości albo tej makro, jak społeczeństwo, albo tej mikro, jak komórki lub atomy. Zagląda w gwiazdy, próbuje odgadnąć tajemnice kosmosu, istotę życia. Nigdy nie wysnuwa pochopnych wniosków. Szuka dowodów. Zbiera informacje, żmudnie je potwierdza. Cierpliwie bada. Dzięki niemu mamy neurochirurgię i napęd hybrydowy.
Piąty pokiwał głową, podrapał się po nadgarstku, dotknął twarzy a potem ucha i spostrzegłszy, że wszyscy czterej wpatrują się w niego powiedział – a może to każdy z nas? Rzecz jasna, po trosze. – Zaśmiał się i znów dotknął swojej twarzy a potem ust. – Nie wymieniliście jednak najważniejszego obserwatora, tego który zdolny jest obserwować samego siebie. Kim on jest? – Dotknął skroni palcem. – Jak się tam znalazł?
_____________________________________________________________________________
Zapoznaj się również z naszą drugą książką wydaną w tym roku!
