Spytali kiedyś uczniowie el Misterio del Yo: jak odróżnić socjopatę od psychopaty?
– Och to nie jest łatwe – zastanowił się. – Przyjmuje się, że socjopatia powstaje na skutek urazowego wychowania zaś psychopatia ma swoje źródła biologiczne i genetyczne. Zazwyczaj psychopaci są bardzo inteligentni i jednocześnie niesłychanie egocentryczni. Socjopaci bywają mniej inteligentni i z tego powodu są też mniej przebiegli. Jednakże nie brakuje im egocentryzmu. Według najnowszych badań psychopaci znakomicie potrafią rozpoznawać ludzkie emocje. Dzięki temu mogą kontrolować ludzi manipulując ich emocjami, jednakże są pozbawieni empatii, czyli zdolności do współodczuwania i współczucia. Mają wysoki próg lęku, zatem, gdy inny człowiek po prostu boi się ryzyka związanego np. z szybką jazdą samochodem, nurkowaniem w przeręblu lub…popełnieniem przestępstwa – psychopatę to kręci i mobilizuje. Przekraczanie granic to jego drugie imię. Niemniej psychopaci potrafią być uroczy, uwodzicielscy, szarmanccy. Jeśli wchodzisz na imprezę i nagle ktoś urzeka cię od pierwszego wejrzenia swoją błyskotliwością, urokiem osobistym oraz wszechstronną inteligencją, ponadto jest w centrum zainteresowania – uważaj, to może być psychopata.
– A socjopata? – Spytał mistrza jeden z uczniów, choć mistrz nie pozwalał tytułować siebie mistrzem ani swych akolitów, zwolenników, słuchaczy, uczniów, odbiorców nazywać uczniami. ***
– Socjopaci natomiast są bardziej chaotyczni, do przesady uraźliwi na swoim punkcie i ponadto rozchwiani emocjonalnie. Bywają czasem wręcz histeryczni, dlatego nie stornią od wybuchów złości lub żalu. Fatalnie reagują na krytykę, za to lubią prowokować i dręczyć innych. Z tego powodu chcą mieć władzę, to sprawia, że mogą kontrolować innych a nawet się na nich wyżywać. Poszukują wrażeń, gdyż nieustanie nudzą się zarówno w relacjach międzyludzkich jak i w sytuacjach zawodowych. Dlatego lubią wszczynać konflikty, dla samej uciechy, że coś płonie, burzy się lub niszczeje, jak płonący Rzym.
– Jak ich rozróżnić? – Spytał inny uczeń.
– Ach, to tylko nazwy i słowa – odpowiedziała el Yo. – Jeden i drugi to często wykształceni, inteligentni, zamożni, zadbani ludzie na wysokich stanowiskach. Potrafią dążyć do celu po trupach a celem jest ich własna korzyść duża lub mała, doraźna lub długofalowa. Dążenie po trupach oznacza kłamstwo, zdradę, łamanie zasad, podjudzanie innych, niekiedy działania przestępcze. Socjopaci są zazwyczaj krótkowzroczni, bardziej impulsywni a psychopaci potrafią długo nosić w sobie plan zemsty i pieczołowicie go realizować – nierzadko latami. Obaj lubią używać gładkich słówek.
A teraz wyobraźcie sobie, że psychopata lub socjopata zostaje politykiem albo nawet super politykiem, jakimś prezydentem, szefem partii albo premierem. Sądzisz, że zadba o twoje interesy, potrzeby, o jakąś szerszą, empatyczną wizję dla dobra narodu? – El Yo upił łyk wody gazowanej ze szklanki, zachłysnął się, rozkaszlał a potem jego kaszel zmienił się w atak śmiechu. Po chwili uspokoił się, znów upił łyk wody i dodał. – Socjopata i psychopata to uwodziciele, mówią ludziom co chcieliby usłyszeć a ludzie uwielbiają być uwodzeni.
***Z chwilą, gdy ktoś przyjmuje rolę nauczyciela inni natychmiast stają się uczniami. Większość nie lubi być uczniami, gdyż źle wspomina szkołę jako miejsce represji i przemocy psychicznej – tłumaczył mistrz. Przemoc w szkole płynie przede wszystkim ze strony dorosłych, których potem dzieci naśladują. Każda sytuacja mistrzowska ustawia jedną osobę w roli nauczyciela a drugą w roli ucznia. Jeden zostaje dominującym „mędrcem” a drugi uczonym lub pouczanym „uczniem”. Efekt? Uczeń w końcu złości się na nauczyciela lub całkowicie mu ulega. Jedno i drugie prowadzi do zgłupienia. Uwielbiany mistrz również głupieje, podobnie jak mistrz krytykowany przez oponentów. Nauka jest przereklamowana – twierdził mistrz.
Zapoznaj się również z naszą drugą książką wydaną w tym roku!
