„Pewna pani będzie przesłuchiwana w charakterze podejrzanej o obrazę uczuć religijnych. Rzuciła jajkiem w drzwi kościoła garnizonowego w Warszawie. Kościół garnizonowy ma proboszcza garnizonowego w randze podpułkownika Wojska Polskiego i jest placówką militarno-religijną. Już to samo obraża moje uczucia religijne. Czy moje uczucia religijne są gorsze niż twoje?
Podejrzana pani ma się stawić przed śledczym Żandarmerii Woskowej. To również obraża moje uczucia religijne podobnie jak proboszcz w mundurze.
Herezja obraża moje uczucia religijne. Wyznawcy pokojowej religii którzy stosują przemoc, język nienawiści i oraz wykluczenia innych ludzi obrażają moje uczucia religijne, gdyż są heretykami, odszczepieńcami, bezbożnikami. W jaki sposób wyznawcy pacyfistycznego, opartego na miłosierdziu i wybaczaniu oraz na przykazaniu miłości bliźniego – kultu religijnego – mogą tolerować militarne aspekty swego kościoła? Jakże kapłan miłosiernej, pacyfistycznej wiary może się przebierać w mundur? To obraża moje uczucia religijne.
Obrażany jestem codziennie na tysiące perfidnych sposobów. Nie jem mięsa – wszędzie bezczelne reklamy kiełbas, kabanosów, kotletów. Nie jem w imię swojej religii. Nie piję alkoholu – uginające się półki od flaszek w każdym sklepie. Nie piję w imię swojej religii. Nie stosuję przemocy – nie mogę przejść spokojnie ulicami, wszędzie barierki, kordony policji, pałki, tarcze. Nie zabijam, nie ranię, nie stosuję przemocy w imię swojej religii. Wszędzie pełno przemocowych zachowań – filmów, seriali, gier, książek, politycznych wystąpień. To obraża moje uczucia religijne. To obraża moje wartości. Kiedy w końcu odpowiedni organ coś z tym zrobi?”.
Niektórych ludzi ogarnia gniew, gdy słyszą, że ich problemy są urojeniem, podobnie jak obraza uczuć religijnych. Boją się, że zniknie ich poczucie tożsamości, w które zainwestowali mnóstwo czasu: jestem księdzem, jestem politykiem, jestem ojcem, jestem urzędnikiem, jestem dobrym człowiekiem, jestem patriotą, jestem wierzący, to obraża moje uczucia religijne, to mój Bóg, to moja wiara. Ich tożsamość umacniała się przez wiele lat w kolejnych aktach obrazy uczuć religijnych.
Wszystko jest bowiem religią, w co wierzysz bez dowodów empirycznych. Im bardziej zastygła jest ta wiara jak skorupa betonu, tym więcej obrazy musi znosić, gdyż jest jak tama, na którą napiera woda, woda nowości, wolności, sprzeciwu, odmiennych poglądów, kobiecej energii.
Woda jest nieubłagana. Sączy się kropla po kropli, zmywa wszystko co napotka. Jest ciurkającym zaciekiem, który rozsadzi elewację i falą tsunami, wodospadem i strumieniem, który zamienia się w Mekong lub Ganges, cichą sadzawką i oceanem. Kto obraża się na wodę ten musi ogrom energii skierować na budowanie tamy a i tak w końcu przegra. Elektrownia w Fukushimie była odporna na wstrząsy tektonicznie, ulewy, mrozy, ataki bombowe a zmiotła ją woda.