– Wiem, że naprawdę nie zdajesz sobie sprawy z tego co zrobiłeś, bo i skąd? Przecież nie postąpiłbyś w ten sposób gdyś był świadomy. Owszem masz się za świadomego, niemal jak każdy. Kto przyzna się, że jest głupcem lub ignorantem? Kto przyzna, że jest uzależniony? – Rzekł diabeł i zadzwonił paznokciem w niemal już pustą flaszkę. Przepił do swego rozmówcy, zakąsił ogóreczkiem, napełnił kieliszki i znów się odezwał:
– Na tym to polega, mój miły. Żaden alkoholik, żaden hazardzista i żaden głupiec nie przyzna się do swojego uzależnienia i…do swojej głupoty. Będzie bronił swego uzależnienia udowadniając, że nie jest uzależniony. A wiesz po czym można odróżnić alkoholika, który udaje świadomego od prawdziwie świadomego gościa? Nie wiesz? Świadomy gość nie pije! – Zarechotał. – Jest czysty! Niczego nie musi sobie wmawiać ani przed niczym się bronić, bo od niczego nie jest uzależniony, mój miły! Ja, na przykład. Udaję, że piję. Wyłącznie dla towarzystwa i oczywiście żeby wieść na pokuszenie, takich jak ty. A takich jak ty, my diabły, lubimy najbardziej. Jakich? Och, takich, którzy sądzą, że nie boją się diabła, że są niezależni i…no sam wiesz, mądralo. No przecież wiesz, mordo ty moja! – Zarechotał. – Mądrali lubimy najbardziej. No to jak, po kieliszeczku?