Czy osoba uważana, z racji pełnionej funkcji lub nawet dokonań, za autorytet zostaje nim na wieki? Jeśli okazuje się przestępcą, na przykład seksualnym lub współwinnym przestępstw lub zatajała przestępstwa innych, czy wciąż mają moc dokonania tejże osoby, zwłaszcza jeśli niektóre czyny były pełne empatii i troski, inne zaś były lubieżne i przestępcze?
Czy genialny muzyk, powiedzmy wokalista, który gromadził na swoich koncertach dziesiątki tysięcy fanów i wydał z powodzeniem miliony płyt pełnych znakomitych kompozycji, hitów, przebojów nierzadko kojących ludzkie rany – jeśli okazał się pedofilem, czy nadal zasługuje na popularność? Czy jego przeboje powinny być emitowanie w lubianych audycjach radiowych?
Czy genialny aktor, powiedzmy topowy artysta, mający ma koncie znakomite role filmowe, zasługuje na szacunek i tak zwaną oglądalność nawet jeśli okazał się damskim bokserem, przemocowcem, w dodatku kłamcą? Czy nadal powinniśmy oglądać filmy z jego udziałem wiedząc, że bił pięściami po twarzy słabszą od siebie kobietę?
Czy znany i rozpoznawalny polityk, który wielokrotnie, publicznie skłamał a także lżył i wyszydzał innych ludzi, w tym różnego rodzaju mniejszości, wymagające raczej ochronny w cywilizowanym świecie, zasługuje na poparcie? Czy powinniśmy jego osobie a tym samym pełnionemu urzędowi okazywać atencję i należny, z racji prawa, szacunek, czy może wzgardę?
Czy zasłużony dla kraju działacz polityczny, dziennikarz i w końcu zwierzchnik prestiżowych mediów, który daje zielone światło propagandzie pełnej nienawiści, nawołującej do podziałów, w dodatku fałszującej obraz rzeczywistości, powinien znajdować posłuch w mediach, miejsce na salonach i w przyszłości zachować swoją społeczną pozycję? Czy może należy na zawsze odsunąć go eksponowanych ról i zapomnieć o dawnych zasługach?
Czy są winy, które w społecznej pamięci powinny ulegać zatarciu i przedawnieniu?
Czy znakomite dzieła społeczne, artystyczne, sportowe, biznesowe a nawet zaangażowanie wolnościowe usprawiedliwiają czyny haniebne i przestępcze?
Czy powinniśmy wybaczać tym, którzy kiedyś sprzeniewierzyli się prawu, lojalności i przyzwoitości w imię późniejszych zasług?
Czy dusza kanalii, przestępcy, cynika, oszusta, pedofila – jest duszą uleczalną i czy nam o tym wyrokować?
Czy sami jesteśmy bez winy, a jeśli nie – to na czym ona polega i czy zasłużyliśmy na wybaczenie?
Zapoznaj się również z naszą drugą książką wydaną w tym roku!
