z cyklu opowieści kruka Euzebisza
Pralinka, pomocnik wiedźmy, albo ktoś w rodzaju ochroniarza, stał nieco z boku odruchowo zasłaniając zraniony bok. Szwacz Męczywoda, pozszywany i zabandażowany, drugi z pomocników wiedźmy, podał czarownikowi kartkę.
Euzebiusz, kruk, czarodziej, który od pewnego czasu przyjmowała postać ludzką głównie z powodów czysto marketingowych i merkantylnych, odczytał na głos: Ile chcesz za zaklęcie młodości?
– Czyli negocjacje? – Zaśmiał się. – Sama szanowana Lily Allison nie mogła się pofatygować, tylko wysyła was, głupki?
Młodszy, Pralinka, przestąpił z nogi na nogę, przesunął ramię do przodu, tak żeby widoczny był tatuaż na jego bicepsie – czaszka z napisem: zemsta, otoczona chińskim literami oznaczającym w wolnym przekładzie: zupa pomidorowa słodko-kwaśna. Szwacz, niby mądrzejszy i starszy od Pralinki, mruknął jakąś obelgę pod nosem kończącą się na …ynu i ostentacyjnie odbezpieczył pistolet. W zasadzie usiłował to zrobić, gdyż zabandażowana, zbolała ręka uniemożliwiała mu sprawne ruchy. Zza jego pleców, z cienia wychyliła się wiedźma. Próbowała pomóc z pistoletem, ale w efekcie tej dziwnej szamotaniny, zwolnili blokadę magazynka, który wyleciał na podłogę. Euzebiusz szybkim ruchem wyrwał pistolet, przeładował i kulę znajdującą się w lufie wystrzelił w sufit, po czym pistolet rzucił na stół.
– Potrzebuję tego, bardzo pilnie. – Lily Allison Medison zwana przez swoich Lamy, zmięła kartkę cedząc przez zęby każde słowo. – Zapłacę, ile zażądasz.
– A co to ja jestem hurtownia botoksu albo chirurg plastyczny? – Odpowiedział kruk Euzebiusz. – Teraz, nagle chcesz płacić, choć masz u mnie dług? Dlaczego tak nagle zależy ci na tym durnym zaklęciu?
– Pewien młody polityk, młody jak młody, ale jeden z tych wilczków beta, co to chcą wygryźć satrapę alfa, ma na mnie haki, różne świństwa i takie tam. Szykuje się do przejęcia władzy i chce być młody. To niby tajemnica, ale na tyle jest o nim głośno, że o tajemnicy wiedzą wszyscy, którzy szczerzą kły. Co innego z zaklęciem młodości, to jest tajemnica na sto procent.
– To trzeba było tak od razu, a nie jak poprzednio z nożami, siłą. Z chęcią dam. – Ucieszył się Euzebiusz. – I jeszcze wyszukam torebeczkę z kokardą w śmieszne kotki.
– Nagle jesteś taki chętny? – Najwyraźniej wszyscy byli zdziwieni sytuacją, gdyż również wiedźma zdziwiła się, a w ślad za nią Pralinka i Szwacz powtarzając coś w rodzaju: To, dlaczego nas pociąłeś, gdy byliśmy tu po raz pierwszy? Obaj mówili miejską gwarą – skrzyżowaniem żargonu, anglojęzycznych naleciałości, zapożyczeń z gier wideo i zwykłego bełkotu. Dlatego zrozumieć ich było trudno. Często nie rozumieli siebie nawzajem i siebie samych rzecz jasna. Obaj mieli w zwyczaju wypowiadać własne myśli na głos. Inaczej nie wiedzieli nie tylko, że myślą, ale nawet co myślą.
– No cóż, zaklęcie jest aktywne około roku, ale wietrzeje jak środek na komary. – Stwierdził kruk Euzebiusz, Mistrz Przywołań, czyli pospolicie czarownik. – U osób młodych duchem, optymistycznych trzyma długo, a nawet przedłuża życie, lecz u rywalizujących autokratów szybko działa i szybko wypala. Każda kolejna dawka przyspiesza proces. Na początku kop, a potem flak. Jeśli chodzi o tego wilczka…jeśli to jest ten, którego się domyślam, to proszę bardzo. Od razu dam ci trzy porcje zaklęcia. Zasłużył sobie.
Zapoznaj się również z naszą drugą książką wydaną w tym roku!
