Mistrz Kan lu, co znaczy Moc Słowa, powiedział tego dnia:
– Biorę z wdzięcznością lecz wdzięczność mnie nie przywiązuje. Nie jestem zawiedziony, że moja potrzeba nie została spełniona. Nie jestem też w lęku, że kiedy spełnione zostały moje oczekiwania – ten stan zniknie.
Dlatego na nikogo nie jestem zły, że nie spełnia moich pragnień. Nie jestem zawiedziony, gdyż niczego nie oczekuję. Wobec nikogo nie jestem również w lęku, że pozbawi mnie moich potrzeb, że odbierze to, co dał lub odmówi mi kolejnego daru.
Od złości odwracam się lekko, gdyż złość jest jak bumerang. Wraca do nadawcy. Czasem unoszę kij by strącić bumerang.
Dar przyjmuję, jeśli jest mi potrzebny. Czasem, by kogoś nie zranić, gdyż przyjęcie daru jest ważniejsze niż odmowa i obrona ego, które chce postawić granice, zamanifestować odmowę – przyjmuję książkę, którą już mam; ciastko, którego nie lubię; radę, która jest mi niepotrzebna. Oddam je komuś kto bardziej ich potrzebuje ode mnie.
– Jak tego dokonać aby niczego nie oczekiwać, wszystko przyjmując jako zaproszenie lub lekcję? – Spytali uczniowie.
– Bierz, dawaj czasem podnoś kij. – Odpowiedział Kan lu.
__________________________