– Joseph Fouché.
– Joseph Fouché? I co z nim, dziadku? Jakiś Francuz, chyba?
– Kanalia. Jakby ci tu wytłumaczyć? Wiem, że nie lubisz historii. Nikołaj Jeżow Komisarz ludowy bezpieczeństwa państwowego w Związku Radzieckim morduje swego poprzednika Gienricha Jagodę a potem setki jego podwładnych, w tym kilkudziesięciu najwyższych dowódców Armii Czerwonej. Jogoda z resztą najprawdopodobniej uśmiercił swego poprzednika Wiaczesława Mienżynskiego. Mienżynski to z kolei prawa ręka Feliksa Dzierżyńskiego, czerwonego kata, założyciela sowieckiej służby bezpieczeństwa. Obaj Polacy.
Jeżow, jak jego poprzednik, fałszywie oskarżonych okrutnie torturuje, nierzadko osobiście. Giną również bliscy i dalsi krewni obwinionych. Czystki. W końcu, dwa lata po śmierci Jagody w 1940 roku, Jeżow sam ginie z ręki swego następcy Ławrientija Berii, jeszcze okrutniejszego bandyty. Ten zaś zginie zastrzelony lub uduszony, bądź to przez najwyższych dygnitarzy państwowych w czasie obrad biura politycznego, bądź przez generałów Armii Czerwonej w więziennej celi. Nie wiadomo. W każdym razie ginie a wraz z nim jego podwładni i poplecznicy w czasie kolejnej czystki.
– Okropna historia, dziadku. Nazwiska morderców. Wszystko mi się plącze. Dlaczego mi ją opowiadasz?
– Bo taki sam był Joseph Fouché, tylko sprytniejszy.
– Fuché? A co oni wszyscy mnie obchodzą, dziadku?
– Powinni. Myślisz, że dzisiaj jest inaczej? W każdej tyranii i dyktaturze są Jogody, Jeżowie i Berie. Ludzie do cna zdemoralizowani. Bestie. Każdy dyktator paranoik potrzebuje innych bestii by ich rękami utrzymywać się u władzy. Z początku tacy ludzie siedzą cicho, są potulni, ulegli wobec tyrana, ale kiedy pada rozkaz, kiedy nadarza się okazja stają się bezwzględnymi mordercami. Jedno jest pocieszające – to bazyliszki.
– Bazyliszki?
– Wszyscy oni to bazyliszki. Kończą swój marny żywot w gorszy sposób niż ich ofiary.
– W gorszy? W między czasie wygooglowałam co robił ten cały Jeżow. Zakładał fartuch rzeźnicki i gumiaki brodząc we krwi katowanych, używał narzędzi kowalskich by maltretować ludzi.
– Mówię ci, bazyliszek, gdy wreszcie konfrontuje się ze swoją bestialską naturą doznaje kary najgorszej i wie, że zbrodni, których dokonał w żaden sposób nie zdoła odkupić ani za życia, ani po śmierci.
– Ale to minęło, dziadku. Po co tym się zajmujesz?
– Ze strachu. Natura Jeżowów czyha w uśpieniu, czeka na podatny grunt, łasi się aby padł rozkaz. Jeżow to na początku zwykły urzędnik, uległy przydupas, polityk bez właściwości aż do chwili, kiedy z rozkazu pryncypała zacznie przekraczać kolejne granice. Jeżow, to zmowa tysięcy bezwolnych klakierów o naturze Jeżowa. Oni przygotowują mu grunt do zbrodni.
– Oj dziadku, może pomyśl o czymś przyjemnym, bo sam siebie zadręczasz?
– Kiedy się boję i dlatego pamięć podsuwa mi historyczne wątki a historia, chociaż mówią, że najlepsza nauczycielka, to przecież nikt jej nie słucha.
Zapoznaj się również z naszą drugą książką wydaną w tym roku!
