Argumenty

– Dlaczego nie interesuję się polityką? Ponoć von Clausewitz albo inny demagog twierdził, że kiedy kończy się polityka zaczyna się wojna – powiedziała. Zdjęła okulary i przegarnęła włosy.

– Dokładnie przypisuje mu się powiedzenie: Wojna jest jedynie kontynuacją polityki innymi środkami a także Pokój to zawieszenie broni pomiędzy dwiema wojnami. Przyznasz, że jest w tym pewne racja, cyniczna, bo cyniczna, ale jednak racja, Magdo.

– No właśnie. I tego rodzaju myślenie w gruncie rzeczy jest zawsze pod spodem wszelkiej polityki. Dlatego jestem od niej z dala – ponownie założyła okulary i poprawiła włosy.

– Jakiego rodzaju myślenie? – zdziwił się.

– Myślenie podszyte przemocą. Ludzie zanurzeni w politykę albo w jakimś sensie od niej zależni komunikują, rzecz jasna nie wprost: Owszem dyskutujmy, ale w gruncie rzeczy i tak czeka nas konflikt. Wcześniej czy później użyjemy siły, mamy czołgi, samoloty, a jakby co mamy też atomówkę – wydęła wargi parodiując tembr głosu polityków. – Nie oceniam, nie chcę przez to powiedzieć, że to męski sposób myślenia. Znam historię. Politykami były również kobiety Golda Meir, Idira Gandhi, Margaret Thatcher, Madeleine Albright i nie wahały się używać przemocy.

– Nie możesz być z dala od czegoś, w czym jesteś zanurzona jak ryba w oceanie. Twoje zarobki to polityka, istnienie firmy, w której pracujesz to polityka, kredyt na mieszkanie to polityka, woda w kranie, ceny gazu, jabłko, które właśnie obierasz i remontowany most, po którym jeździsz do pracy, przedszkole, sklep, pralnia, każda z tych rzeczy to polityka. Wszystkim w naszym świecie rządzi polityka. Nie uciekniesz od tego.

– A gdybym wyjechała?

– Musiałabyś wyjechać na księżyc, żeby uciec od polityki. A najlepiej na księżyc Jowisza, bo to znacznie dalej od ziemskiego.

– To wyjadę.

– No i tu, droga Magdo kończy się poważna rozmowa i zaczyna się rozumowanie dziecka, z resztą typowe dla ciebie, gdy nie masz już argumentów w rozmowie. Idę obejrzeć informacje.

Spojrzała na tarczę księżyca za oknem. Znów przegarnęła włosy, rzuciła ścierkę od naczyń na podłogę i krzyknęła w ślad za mężem nie otwierając ust: – A właśnie, że wyjadę, choćby i na księżyc!

_____________________________________________________________________