Oczywiście czas wszystko zmienia. Z wiekiem przyspiesza. Dla przedszkolaka, pięciolatka jeden rok, ten czas od świąt do świąt, od wakacji do wakacji, to jedna czwarta życia. Pierwszego roku zazwyczaj nie pamiętamy. Życie samo przyspiesza. Nic nie musisz robić. Siedem lat – szkoła, jedna siódma; piętnaście lat – liceum, jedna piętnasta życia. Jedna dwudziesta trzecia, jedna czterdziesta pierwsza, jedna sześćdziesiąta ósma. Zmiana skali, zmiana szybkości. Po czterdziestce osiągasz prędkości kosmiczne. Po sześćdziesiątce – kwantowe. Miesiące mijają jak tygodnie, tygodnie jak dni, dni mijają jak godziny a godziny jak sekundy. A potem szybciej i szybciej. Życie to twoja pamięć.
Ale możesz to zmienić. Jak, pytasz? Możesz spowolnić czas. Oczywiście, to już wiesz, jednym z kluczy jest cierpliwość, czyli ów spokój, który pozwala w zaufaniu być, nie tylko czekać, ale być tu i teraz.
Mówiłaś, że to trudne. Czekanie jest trudne, zwłaszcza gdy towarzyszy mu lęk lub nadzieja. Nadzieja zawsze podszyta jest lękiem jak nadziewany cukierek. Z wierzchu czekoladowy a w środku może być gorzki lub przesadnie słodki. Nadzieja zawsze jest nadziewana lękiem, bo przecież może nas rozczarować, nie spełnić się.
Zatem podam ci łatwiejszy spokój. Narzuć coś na siebie. Otwórz okno, wyjdź na balkon albo przed dom. Pstryknij palcami, spójrz przed siebie. Nic nie mów, z nikim nie rozmawiaj, nic nie myśl. Niczego nie rób. Bez względu na porę dnia patrz przed siebie. Już.
Teraz rozumiesz? Zatrzymałaś czas.
Pstryknij palcami. Znów włączysz zegar.
Od teraz ilekroć pstrykniesz palcami zegar życia się zatrzyma. Wystarczy, że nauczysz się patrzyć i widzieć. Rzeczy poruszają się z miejsca na miejsce, ludzie coś robią, chmury płyną, ale ty jesteś. Po prostu jesteś.
Jak długo masz tak patrzeć i pstrykać? Ile razy? Może od razu tego doświadczysz? Może za pierwszym razem a może dopiero za dwudziestym? Rozkojarzonej, napiętej – będzie ci trudniej. Jednak gdy czas się zatrzyma a właściwe, gdy ty zatrzymasz czas, będziesz wiedziała. Rozpoznasz ten moment nieomylnie.
Z czasem możesz się nauczyć cofać czas. Zapas czasu przydaje się jak konfitury na zimę. Ale to będzie już kolejna lekcja.
Zapoznaj się również z naszą drugą książką wydaną w tym roku!
