– Drogi wilku, przyjacielu, tak sobie gawędzimy czasami, filozofujemy troszkę a gdybyś miał mi udzielić kilu rzeczowych, łatwych do przyswojenia rad, rzecz jasna jako praktyk, to co by to było? – Spytał kojot.
– A w jakiej kwestii? Chętnie podzielę się swoim doświadczeniem, z resztą jak zwykle, lecz zbyt ogólnie zadajesz pytanie. – Wilk obrócił się wokół własnej osi. – Nie starcza mi nawet mej wilczej złośliwości by, tradycyjnie dla naszych rozmów, zażartować, coś cynicznie skomentować, wyszydzić.
– No cóż, o to właśnie chodzi. Twoje żart są niekiedy trudne, metafory zbyt zawikłane, aluzje niejednoznaczne i właściwie albo wszyscy, którzy cię słuchają wilku, czują się dotknięci lub zaatakowani albo nikt, nic nie rozumie. – Stwierdził kojot asertywnie. – Dlatego właśnie chcę cię prosić o rzeczowe rady, konkretne sugestie, szczegółowe wskazówki.
– Po pierwsze – wilk nieco się poirytował – jestem wilkiem a nie jakąś wróżką-dobróżką. Jestem drapieżnikiem więc reaguję jak drapieżniki. Z resztą, obaj jesteśmy groźnymi bestiami. Spójrz na nasze pyski, zęby, pazury. Fakt, jestem większy, silniejszy i starszy od ciebie, pewnie dlatego w ogóle ze mną rozmawiasz. Czujesz respekt i tyle. Wcale nie dla mojej „filozoficznej wiedzy” – wilk wydął policzki i przewrócił ślipiami – ale dlatego, że mógłbym przetrącić ci kark. Z powodu mojej siły i drapieżności. Po drugie, wciąż nie słyszę konkretnego pytania, więc jak mam ci, u licha, konkretnie odpowiedzieć? – Wilk w końcu warknął obnażając na kilka sekund przednie zęby. Kojot odruchowo cofnął się o krok, potem następne dwa, zwiesił łeb, nastroszył sierść na karku, podwinął ogon i nieco piskliwym głosem spytał:
– Proszę bardzo, o to konkretne pytanie: Jak żyć w świecie postprawdy, postkapitalizmu, końca człowieka a może nawet końca historii, nie mówiąc o piątym wymieraniu?
– Proszę bardzo, oto konkretna odpowiedź: Poluj chłopie, szybko żryj co upolowałeś i nie daj się złapać. – Stwierdził wilk.
– Acha. – Odpowiedział kojot i znowu cofnął się o krok.
– W takim razie i ja mam do ciebie pytanie, kojocie. Nazywają cię Stwórcą Wszechświata, Panem Kojotem, Królem Duchów, Władcą Prerii, Ojcem Szamanów. Odpowiedz po co komu dusza, jeśli jej nie używa, choćby dlatego, że sądzi, że jej nie ma? – Spytał wilk.
– Dzięki duszy, możesz być w stanie łaski a stan łaski daje ci szansę na zrozumienie, że nie potrzebujesz zadawać żadnych pytań – odpowiedział kojot i czmychnął a z jego paszczy wyrwał się ni to skowyt, ni to chichot, który Indianie nazywają śmiechem kojota.
– No, tak. Zadrwił ze mnie, spryciarz – skwitował wilk i poszedł w swoją stronę.
Zamów „81 Tajemnic” w przedsprzedaży (kliknij w obrazek)
Ale o co chodzi? (skrócona interpretacja tego koanu) na „81 Tajemnic” (kliknij w obrazek)
Weź udział w konkursie. Napisz swoją interpretację tego koanu i wygraj „81 Tajemnic” z dedykacją i autografami autorów. Poniżej możesz zapoznać się ze skróconą interpretacją koanu, autorstwa Adama.
Zapoznaj się również z naszą drugą książką wydaną w tym roku!
