– Mistrz, champion, as, znawca, nauczyciel, wirtuoz, magister, doktor, alfa i omega, wyrocznia, luminarz – krasnal puścił na głośnik asystenta przeglądarki internetowej, który nieco chłopięcym głosem robota odczytał kolejne synonimy. Po chwili skrzat wydał komendę raz jeszcze i z krasnalego smartfona znów popłynęła lista synonimów do słowa mistrz. – I na co nam właściwie ci wszyscy mistrzowie, to przeżytek jest? – Stwierdził krasnal trzeci raz przesłuchawszy odpowiedź asystenta. – Potrzebujesz czegoś, to ci gościu w filmiku podpowie i to za darmo, krok po kroku. Szukasz informacji, klikasz i masz.
Mistrz Qi-nol spojrzał na krasnala. Znał to jego spojrzenie i wzywający ton. Ilekroć krasnal stawał się zaczepny i prowokujący szukał a szukanie to dobra rzecz. Kto pyta nie błądzi, kto szuka ten w końcu znajduje. Owszem, czasem znajduje nie to, czego szukał ale zawsze jest to okazja do stawiania kolejnych pytań.
– Znasz historię o szachiście, który zamierzał rozegrać partię z gołębiem? – Qi-nol, po długim milczeniu, w końcu zadał pytanie krasnalowi, rzecz jasna retoryczne.
– Jasne, że znam. Gołąb po pierwszym ruchu przewrócił pionki, nasrał na szachownicę i odfrunął. Ale co to ma wspólnego z moim pytaniem a raczej stwierdzeniem na temat mistrzostwa. – Skrzat odpowiedział.
– Otóż nawet, gdyby po drugiej stronie szachownicy siedział pięciokrotny arcymistrz, który grywał z Bobbym Fischerem, nie ma szans z gołębiem, drogi krasnalu. Rozumiesz już?
– Nie – żachnął się krasnal i zaplótł ręce demonstrując opór.
– Skup się i wyobraź sobie, że ten utytułowany arcymistrz, mózg nad mózgi, postawił na cudnej marmurowo – granitowej szachownicy alabastrowe figury, arcydzieło snycerstwa, wykonał pierwszy ruch otwarcia, na przykład gambit budapeszteński. Wtedy jego przeciwnik zza pleców wyjmuję cegłę, wali nią w szachownicę krzycząc, że wygrał. Gdy arcymistrz również podnosi głos zaskoczony rozwojem sytuacji, jego partner szachowy wyjmuje drugą cegłę i wali go w głowę, krzycząc jeszcze głośniej, że został zaatakowany, bo arcymistrz nie chciał pogodzić się z porażką. Rozumiesz już?
– Nie – krasnal nadal trwał w oporze. – To nie ma nic wspólnego z tym, o czym powiedziałem wcześniej. – Dodał udając obrażonego.
– No to skup się do kroćset! – Mistrz uniósł głos. – Wyobraź sobie, że publiczność szachowa, która przyszła oglądać mecz arcymistrza z kimś nieznanym, jakby nie było publiczność wyrobiona i znająca się na rzeczy, która wie co to gambit budapeszteński w przeciwieństwie do, powiedzmy, obrony czterech skoczków, nagle jest zdezorientowana, podzielona. Jedni co prawda wołają policję, chcą aresztowania faceta z cegłą, inni natomiast mają wątpliwości. Powstrzymują tych pierwszych, twierdzą, że może to racja, że facet z cegłą wygrał, słusznie się gniewa, może coś przeoczyli, może to nawet było zupełnie nowe, nieznane otwarcie partii szachowej: atak cegłą? Rozumiesz już?
– Nie – krasnal potrząsnął splecionymi rękami na znak trwającej blokady wewnętrznej.
– No to skup się uparty krasnalu! – Qi-nol wrzasnął aż krasnal podskoczył na stołku zrobionym z pudełka po gumie do żucia. Mistrz przydaje się tylko wtedy, kiedy inni gracze oraz jego uczniowie respektują reguły, trzymają się zasad, podzielają wartości. W innym przypadku decyduje stara, dobra, wszystkim znana przemoc i niestety często wygrywa.
– No i co z tego? – Krasnal nieco poluzował własny opór.
– No i to z tego, durny krasnalu, że my magiczni, zwłaszcza my magiczni, wrażliwi, delikatni, mistrzowscy, alabastrowi musimy na siebie uważać. Nie wygramy ani z cegłą, ani ze stosem, ani ze stryczkiem przy pomocy alabastrowych szachów. Rozumiesz już?
– Nie – konsekwentnie odpowiedział krasnal.
Weź udział w konkursie. Napisz swoją interpretację tego koanu i wygraj „81 Tajemnic” z dedykacją i autografami autorów. Poniżej możesz zapoznać się ze skróconą interpretacją koanu, autorstwa Adama.
Ale o co chodzi? (skrócona interpretacja tego koanu) na „81 Tajemnic” (kliknij w obrazek)
Zamów „81 Tajemnic” w przedsprzedaży (kliknij w obrazek)
Zapoznaj się również z naszą drugą książką wydaną w tym roku!
