A jeśli wszelkiej maści polityków nigdy nie obchodziły przyczyny tylko zawsze skutki? Bo skutki, jakie by nie były to zawsze wina poprzedników, kiedy się już jest u władzy. Ale wtedy, wtedy zawsze można powiedzieć, że naprawiamy błędy poprzedników – pomyślała Zuzanna. – Polityków nie obchodzą ludzie tylko władza. Stare powiedzenie. Czyli w zasadzie co ich obchodzi? Aż takie to proste i banalne? Pieniądze, wpływy, dominacja? Nie zdają sobie sprawy, że za chwilę pozostaną sami, zgorzkniali w pustych domach, z orderami w nieotwieranych szufladach, nieważni jak ich plakaty wyborcze sprzed dekady?
Gdzieś wyczytałam, że świat zewnętrzny jest emanacją naszego wnętrza. Emanacja – ładne, trudne słowo. A ponadto, ponoć jest tak, że nasze wewnętrzne konflikty w jakiś sposób rzutujemy na zewnątrz i świat dokoła staje się taki jak my. Mamy dokładnie to czego z jednej strony się obawiamy a z drugiej – pragniemy. I odkąd to przeczytałam, rzecz jasna z niedowierzeniem, cały czas się nad tym zastanawiam. Aż wreszcie doszłam do wniosku, że coś w tym musi być?
Pandemia daje mi się we znaki i boję się czasami jak cholera, ale gdyby nie pandemia nie dostrzegłabym, że nasze małżeństwo z Zygmuntem jest martwe od dawna i że właściwie czuję do niego obrzydzenie. I gdyby nie lockdawn nie zdobyłabym się tak po prostu, o poranku, żeby mu powiedzieć, że chcę rozwodu a Zygmunt nie wyprowadziłby się do matki następnego dnia, zaraz po tym jak stwierdziłam kategorycznie, że nigdy więcej nie zamierzam z nim spać.
Gdyby nie pandemia nie zaczęłabym pracy zdalnej. Nienawidziłam tych wszystkich wyjazdów, podróży służbowych, spotkań, pustosłowia i przelewania z pustego w próżne a przed komputerem robię swoje i co więcej czuję, że moi kontrahenci też są z tego zadowoleni, tak jest prościej.
Gdyby nie pandemia dzieciaki nie zbliżyłyby się do siebie i do mnie i nie dostrzegłyby, że Zygmunt już dawno wylogował się z rodziny a my we trójkę wciąż jesteśmy razem, blisko.
Gdyby nie epidemia nie udałoby się mojej siostrze, w jej hurtowni zrobić tak gigantycznych obrotów na środkach czystości i nie poinformowałby mnie wczoraj, że moje zaskórniaki, które kiedyś, kiedyś dawno zainwestowałam w jej interes, kiedy jeszcze szło jej bardzo kiepsko, że teraz te pieniądze zamierza mi oddać z nawiązką i to jaką!
Gdyby nie lockdawn nie przeszłabym na dietę wraz z dzieciakami. Bo najpierw były wspólne śniadania a wcześniej drożdżówka, początek i słone chipsy. A teraz jemy kilka posiłków i wszystkie smaczne, zdrowe i przygotowane dosłownie w moment. Warzywa, zupa, kasze, owoce, zamiast soków dobra woda.
Gdyby nie pandemia nie wyłączyłabym w końcu tej cholernej szczekaczki, telewizora, zjadacza czasu, nieustannie jątrzącego na ludzi z każdej strony i z każdej orientacji w każdej stacji.
Gdyby nie pandemia nie zaczęłabym tak często wyciągać dzieci na spacery.
Czy to znaczy, że to ja, dla siebie wymyśliłam pandemię jako cudowny sposób na rozwiązanie wszystkich moich zaległych, zapyziałych, zastarzałych problemów, których nie miałam odwagi rozwiązać przez całe lata? A jeśli to prawda – po co pandemię wymyślili inni ludzie? I w takim razie co dalej?
Zapoznaj się również z naszą drugą książką wydaną w tym roku!
