Pomyślał, że mógłby napisać coś takiego, do żony, do której tęsknił siedząc na kwarantannie na drugim końcu świata, do córki, do koleżanek w pracy…ale w końcu nie napisał. Być może uznał, że nie warto albo że to nic nie da:
„Zdziwienie, powszechne zdziwienie a przecież we władzy chodzi o wyższość. Naprawdę sądziłaś, że dla dobra wspólnego władza się uwłaszcza, namaszcza, organizuje? We władzy chodzi wyłącznie o wyższość, o poczucie, że narzucone prawo, norma, pojęcie – będzie jak kaganiec dla ludzi, rzecz jasna dla tych gorszych i głupszych. Przymus osadzi ich, usadzi, podporządkuje i zresocjalizuje według życzenia władcy. Kaganiec zamiast kaganka. Kaganiec wyższości zamiast kaganka oświaty, która daje wolny wybór. Kto nie chce się zresocjalizować według jedynie słusznego programu władzy, ten zostaje poddany perswazji. Na początku presji a w chwili stawiania oporu – opresji i represji.
We władzy chodzi wyłącznie o wyższość, o dominację, o hegemonię, o mojszą mojość, która jest ukrytą potrzebą przemocy. Leczenie kompleksów. To takie proste, aż takie proste: leczenie kompleksów. Tu nie ma żadnej tajemnicy.
Sądziłaś, że z pobudek altruistycznych ktoś wchodzi do gier, gierek, manipulacji, matactw, intryg, podsłuchów, tajnych nagrań, teczek a potem z kamienną twarzą kłamie dla dobra wspólnego? Bo przecież nie można powiedzieć całej prawdy ani krztyny prawdy tym zahukanym, dużym dzieciom, ciemnym obywatelom, którzy całe życie pracują za pięć dolarów na godzinę, za miskę ryżu i…ni w ząb nie rozumieją, jak działa świat makroekonomii, wielkiej polityki i ogromnych pieniędzy.
Licząc od 1989, kiedy zapanował tu kapitalizm, wszyscy kolejni władcy zaprzepaścili szansę na samodzielność ludzi, na prawdziwą wolność i świadomość. Dlatego zaprzepaścili również szansę na prawdziwy skok cywilizacyjny. Edukacja głupcze! Edukacja, która sprawia, że ludzie myślą samodzielnie! Edukacja, głupcze!
Tymczasem…
Dziennikarze: sensacja, szczucie, napuszczanie na siebie rozmówców, konfrontowanie, jatka, chamstwo na wizji, im ostrzej, tym lepiej. Producenci telewizyjni: taniec na lodzie, taniec bez lodu, um pa pa disco, głupszy narodzie poczuj się jak ryba w wodzie, łał łał idol, szoł i szał. Celebryci: plastik i botoks, pustka i pycha. Studenci: copy paste. Nauczyciele: przerwany, przegrany strajk. Przedsiębiorcy: jak nie zapłacić vatu? Naukowcy: granty. Politycy: cygara. Policjanci: taki mamy rozkaz.
Oczywiście, oczywiście, rzecz jasna…nie wszyscy. Oczywiście to straaaszne uogólnienia, bo przecież niektórzy…
Którzy? Kto? W trzydziestoośmiomilionowym kraju nie ma żadnego lidera, który potrafiłby ludziom otworzyć oczy?
Niewielkie to pocieszenie, że jednak jacyś niektórzy są, gdzieś, lecz nie wiadomo gdzie, gdy na naszych oczach system, który nazywa się państwo rozłazi się jak meble z dykty na deszczu, pleśnieje, lecz przede wszystkim umiera wspólnota. Wspólnota ginie, gdy ludzie tracą zaufanie, nadzieję i gdy dzięki samodzielnym decyzjom nie potrafią wyzwolić się z bierności. Wędki a nie ryby. Edukacja, głupcze! Edukaaacja!
Minie kolejnych kilka dekad nim otrząśniemy się z tych traum, nim wyleczymy się z wirusa ignorancji, impotencji, analfabetyzmu, bierności, marazmu, uległości i nepotyzmu, bo przecież: z sołtysem trza żyć dobrze i z plebanem, i z policją, i z panem radnym z powiatu, i z panem posłem ze stolicy, bo coś załatwić mogą albo udupić, jak im się twoja gęba nie spodoba.”
No i mógłby to wszystko napisać, do żony, do matki, do córki, do koleżanek w pracy…ale zamknął laptop i poszedł spać. Dlaczego?
Zapoznaj się również z naszą drugą książką wydaną w tym roku!
