DZIWNE I NIESŁYCHANE NAUKI MISTRZA EL YO
– El Yo był zdania, że nie sposób z pewnymi ludźmi się dogadać. Krew w piach, mawiał. Uważał z resztą, że z większością ludzi nie można się dogadać w sprawie relatywistycznego determinizmu, który staje się deterministycznym relatywizmem i zanika, gdy stajesz się ahoraaquinistą.
– Nic nie rozumiem. – Stwierdziła Soledad krzywiąc się jakby rozgryzła cytrynę.
– Och, to nic trudnego. Ahora aqui po hiszpańsku to przecież: teraz tu. Ahoraaquinista, to ktoś kto potrafi być tu i teraz…zawsze. Zawsze zanurzony w teraz, zawsze zjednoczony z chwilą. Każde jutro i każde kiedyś, to dla niego teraz i tu, tylko rozciągnięte. Ahoraaquinista potrafi spostrzegać czas tak jak inni widzą miejsce, wydarzenie lub przedmiot. Ahoraaquinista doświadcza dnia jutrzejszego w taki sam sposób, jak inni ludzie spostrzegają ludzi na ulicy, czerwony samochód albo gołębia na chodniku, po prostu odwracając głowę w tamtą stronę. Dla niego czas to miejsce, w którym akurat jest teraz i tu. Czas to obraz na chwilę zatrzymany w kadrze.
– A te poprzednie terminy? – Spytała.
Luz del Mar poprawiła ciężki, rubinowy naszyjnik, który nosiła z upodobaniem i rzekła:
– Relatywizm oznacza, zdaniem el Yo, wątpliwości i niejednoznaczną zależność od miliona rzeczy, począwszy od rodziny, w której się urodziliśmy a skończywszy na korkach w mieście. Determinizm to z kolei ścisła zależność od zdarzeń, faktów, norm. Bez wody nie możesz żyć tak jak bez powietrza. El Yo twierdził, że możemy być zdystansowani a nawet wolni od większości elementów, które na nas wpływają jak: rodzina, pochodzenie, kultura a nawet płeć lecz przede wszystkim wobec przekonań i całego bagażu, który niesiemy wraz z wychowaniem i normami społecznymi. Nazywał to relatywistycznym determinizmem. Myślisz, rozwijasz się i dzięki temu dystansujesz. Świadomość. Ale może też być odwrotnie. Jesteśmy zdeterminowani biologią, życiem społecznym, cudzymi opiniami, ocenami, pieniędzmi, ale…możemy się od tego uwolnić. Możemy być wolni. Na przykład zmieniając dietę w znaczymy stopniu wpływamy na własną biologię. Dieta i cukier. Dieta i nadwaga. Dieta i umysł. Jednak tylko do pewnego stopnia, do chwili, kiedy normy społeczne, prawo lub po prostu inni ludzie nie wymuszą na nas uległości, nie zmuszą nas do konformizmu. To deterministyczny relatywizm. Zdeterminowani a jednak względnie. – Zaśmiała się. – Czasem sami dokonujemy konformistycznego wyboru dla kariery albo z tysiąca innych powodów, żeby nie zrobić przykrości matce, ze wstydu albo z chęci sławy lub ze strachu. Gdy pewnego dnia wyzwolisz się z obu tych procesów jesteś ahora aqui, teraz tu. Stajesz się ahoraaquinistką.
– Już rozumiem, trochę, w każdym razie trochę więcej… – Soledad Ortega westchnęła. – A z jakiego powodu el Yo sądził, że z pewnymi ludźmi nie można się dogadać?
– Wyobraź sobie zawodowego rzeźnika, w dodatku myśliwego, który nie lubi czytać i uważa, że książki to wymysły inteligencików i stek nieżyciowych bredni. Psy, które jego zdaniem zawiodły na polowaniu, zwykł katować. Nie stroni też od przemocy wobec własnych dzieci i żony. Uważa przemoc za część męskiej natury. Spróbuj go przekonać, że według najnowszych badań jedzenie białka zwierzęcego jest rakotwórcze, co więcej, że zwierzęta to istoty czujące i cierpiące a ponadto, że jego uczynki wobec ludzi i zwierząt pracują na jego przyszłe wcielenie, które z pewnością nie będzie ludzkie.
Zapoznaj się również z naszą drugą książką wydaną w tym roku!
