– A potem wszystko się zmienia. Oczywiście bywają ludzie, których życie toczy się w tym samym mieszkaniu, na tej samej posadzie przez lat trzydzieści pięć i nie zmieniają nawet meblościanki. To dla nich produkuje się tasiemcowe seriale z tysiącem odcinków, w których śledzą losy wciąż tej samej rodziny. Świat z jego sprawami toczy się, wydarza, wiruje, gdzieś obok nich albo całkiem poza nimi. Ale to też iluzja. Pod blokiem, w miejscu dawnego bazarku powstaje wielki blok, który zasłoni im resztki światła; proboszczem w parafii zostanie jakiś młodzik, który opowiada dziwne kazania i daje na Owsiaka, nie to co dawny proboszcz; a córka w Irlandii ani myśli wracać i nawet nie dzwoni.
– Co chcesz przez to powiedzieć? – Spytał Broma Triste.
– Jedni ludzie czują się zamrożeni, ubezwłasnowolnieni, pozbawieni wolności i nadziei, inni panicznym lękiem reagują na najmniejsze zmiany i nie potrafią się z nimi pogodzić. A potem wszystko się zmienia, czy tego chcą czy nie. Dla jednych to wyzwolenie i ulga dla innych przerażenie i rozpacz.
– Mówisz o tej chwili, kiedy tyran spada ze schodów a jego następcy skłóceni i rywalizujący tracą władzę na rzecz jakiejś opozycji, rewolucji? – Zastanowił się Broma.
– Nie potrzebna jest rewolucja w dawnym stylu z jakimiś sankiulotami czy towarzyszami, ze śmigającą dzień i noc gilotyną i towarzyszami od bezpieczeństwa. Rewolucja już tu jest.
– Jak to? – Broma spojrzał na przyjaciela nieco zaskoczony.
– Pomyśl, my ludzie nie potrafimy wyjść poza ramy naszych ograniczeń. Doprawdy wiemy tak niewiele. Ziemia, na której żyjemy jest w istocie statkiem kosmicznym, który przemierza wszechświat. Cywilizacja ludzka ogrania tylko niewielki fragment życia planety a już całkiem mikroskopijny, gdy odwołać się do słowa pisanego a nikły, niemal śladowy, gdy mówimy o epoce odkryć naukowych. Dopiero zaczęliśmy, powoli, po omacku. Nieśmiało i opornie zaczynamy rozumieć o co chodzi, ale przecież ciemnota ma się całkiem dobrze, ignorancja kwitnie, ślepota jest powszechna.
– I jak ma to związek z rewolucją? – Spytał Triste.
– Rewolucja przychodzi z gwiazd. Wszechświat jest tak ogromny i różnorodny; mówimy o gigantycznej, niewyobrażalnej dla ludzkiego mózgu skali; że możliwe jest wszystko. Tam w gwiazdach kryje się Niewyobrażalne. Czasem tylko patrzy na nas, obserwuje, czasem pstryka palcami i coś zmienia, czasem tu jest, obecne. Rewolucja każdego dnia przychodzi z zewnątrz, spoza naszego statku kosmicznego, jakim jest Ziemia. Tam kryją się wszystkie szokujące odpowiedzi i rewolucyjne zmiany dla gatunku ludzkiego. Tam, nie tu, gdzie wciąż gramy tą samą zgraną talią kart. Pstryk – B’Ozon pstryknął palcami – i zmiana. Pstryk zmiana wycofana. Pstryk i nowa zmiana.
Zapoznaj się również z naszą drugą książką wydaną w tym roku!
