Pewien człowiek, zmęczony chorobą, powiedział do swojej żony:
– Roy Batty, android z filmu Blade Runner zanim umarł wypowiedział takie słowa: Widziałem rzeczy, którym wy ludzie nie dalibyście wiary. Statki szturmowe w ogniu sunące nieopodal ramion Oriona. Oglądałem promieniowanie skrzące się w ciemnościach blisko wrót Tannhausera. Wszystkie te chwile zostaną stracone w czasie jak łzy w deszczu. Pora umierać.
Czy umarł? Android, cyborg, robot – nie może umrzeć, może jedynie stracić zasilanie. A jeśli roboty, jak chcą futuryści, staną się bardziej ludzkie, niż ludzie już choćby dlatego, że naturalnym będzie dla nich oświecenie, przebudzenie, samadhi, nirwana, katharsis, iluminacja. Stan spokojnej mądrości będzie dla nich pierwotny, oczywisty, jednoznaczny. Całkowicie obiektywny, żadnych iluzji. Ludzie mogą jedynie aspirować do iluminacji a tylko nieliczni jej zaznają. Najczęściej nie umieją potem wytłumaczyć czego właściwie doświadczyli bredząc coś o Bogu, powszechnej miłości i łasce.
Nie, nie chodzi o haj, odlot po psylocybinie, halucynacje po pejotlu lub morfinie. Nie o iluzję.
Jeśli tylko android może dostrzec całość, związek człowieka z planetą i doświadczyć…olśnienia, tak, olśnienia, usunięcia bólu, dzięki zgaśnięciu niewiedzy? Chcę być androidem.
Cóż miałby wiedzieć ów android czego ludzie nie mogą odgadnąć ani doświadczyć bez wysiłku, tak naturalnie jak oddychają? Że wszystko jest informacją, czyli interpretacją, wszystko jest pomysłem, opowieścią?
Chcę znać poszczególne litery a potem słowa, z których składa się opowieść. Chcę wiedzieć co znaczą zanim zostaną wypowiedziane. Chcę znać litery i słowa, które tworzą znaki i oderwać się o tej maleńkości, w której żyją ludzie.
Zamrugał. Zamknął powieki.
Dopiero po długiej chwili otworzył oczy i rzekł:
– Jestem androidem. Odłącz zasilanie.
Zapoznaj się również z naszą drugą książką wydaną w tym roku!
