– Wiesz dlaczego nie lubię dzieci, przerośniętych dzieci w skórze dorosłych? Dlatego, że zawsze są głodne i nienasycone. Możesz im dawać, dawać, napełniać je energią, zrozumieniem, pieniędzmi, pracą, szkoleniami, radami i czym tylko chcesz a one uspokoją się tylko na chwilę, a potem ze zdwojoną siłą zażądają więcej i jeszcze więcej. – Wziął głęboki oddech i kontynuował: – To poszukiwacze otwartych drzwi. Kiedy zostawiasz niedomknięte drzwi do swojego serca, otwierasz swoją empatię, do skarbca swoich zasobów one, dorosłe dzieci, czmych, już są w środku. Jak wirus, który przeżera zdrową tkankę i zagnieżdża się, by żywić się tym co zastał w gościnnym wnętrzu.
– Wobec niemowląt wielu rodziców ma nieskończoną cierpliwość. – Stwierdziła stawiając herbatę na stole. – Znoszą ich choroby i płacz, żądania wyrażane krzykiem, niepokój i przywoływanie. Nie tylko wobec niemowląt – dodała. – Taki stan empatii i troski trwa nierzadko przez całe życie.
– Dzieje się tak, po pierwsze dlatego, – odpowiedział – że to ich dziecko, krew z krwi, gen z genu. Po drugie oczekują przecież rodzicielskiej wdzięczności, rodzinnej atmosfery, rodzicielskiego spełnienia. Chcą ujrzeć w nich siebie. Natomiast dorosłe dzieci, ci wszyscy partnerzy, mężowie, kochankowie, przyjaciółki, krewni, przyjaciele, znajomi, klienci, studenci – chcą jak niemowlęta dostawać nieustającą uwagę, zainteresowanie i pokarm i tak jak niemowlęta nie dają nic w zamian. Za to mają lepszy repertuar presji, nacisku i manipulacji, są przecież dorośli. Potrafią znacznie lepiej szantażować, niż dzieci. Przecież postępują tak od dwudziestu, trzydziestu, czterdziestu lat. Trening.
– I co z tym chcesz zrobić?
– Nic – wzruszył ramionami. – Nic nie da się zrobić. Możesz być nieustannie w kontroli, ciągle nieufnym wobec nowych znajomości albo się z tym pogodzić.
– Jak nic z tym nie możesz zrobić, to po co o tym gadasz? Po prostu zamykaj drzwi. – Stwierdziła.
– Skąd mam wiedzieć, kto stoi za drzwiami, gdy grzecznie puka?
– Ja to wiem – spojrzała na niego z wyrazem twarzy kogoś, kto nie rozumie, że ktoś nie rozumie. – Wiem, kto stoi za symbolicznymi drzwiami, zawsze to wiem. A nawet jak w pierwszej chwili jestem zdezorientowana, to zawsze czekam, czekam i sprawdzam.
– Skąd wiesz? Jak to rozpoznajesz w takim razie? – Spytał.
– Dorosłe dzieci są jak syreny. Uznały, że tylko pasożytując na innych mogą być nakarmione energią. Nie wierzą w miłość, wzajemność, przyjaźń, gdyż nigdy jej nie zaznały. Co do tego zgoda – upiła łyk herbaty. – Jednakże pasożyt wierzy, że tylko przyczepiając się do drugiej istoty może coś zyskać. Wysuwa macki i przyssawki. Dlatego od razu odgrywa ofiarę. Ofiara ma w naszym kraju taryfę ulgową. W ten sposób usypia czujność osoby, która stanie się jej pokarmem, czyli prawdziwą ofiarą. – Zaśmiała się. – Wampir skrywa się w przebraniu ofiary, zawsze. Syrena epatuje seksem, urodą i obietnicą idealnej miłości. Dlatego też przy pierwszym kontakcie, gdy słyszę ich syrenią pieśń, gdy słyszę jak ktoś mi śpiewa, że jestem taka miła i dobra, sympatyczna i śliczna wiem, że mam do czynienia z syreną. Dlatego zamykam drzwi. Od razu zamykam drzwi.
Zamów „81 Tajemnic” w przedsprzedaży, a dostaniesz GRATIS e-booka (kliknij w obrazek)
Ale o co chodzi? (skrócona interpretacja tego koanu) na „81 Tajemnic” (kliknij w obrazek)
Weź udział w konkursie. Napisz swoją interpretację tego koanu i wygraj „81 Tajemnic” z dedykacją i autografami autorów. Powyżej możesz zapoznać się ze skróconą interpretacją koanu, autorstwa Adama.
Zapoznaj się również z naszą drugą książką wydaną w tym roku!
