– Kim są szczęściarze?
– Z pewnością nie są gównozjadami jak mawiała moja matka – powiedział pewien szczęściarz do pechowca i nudziarza, swego kolegi z pracy i po chwili dodał: – Gównozjad zdaniem mojej mamy to: sknera, dusigrosz, małostkowy ciul, który trzy razy obraca w ręku złotówkę zanim ją wyda. Ale mamie chodziło nie tylko o postawę centusia, liczykrupy. Jej zdaniem ciul to również wieśniak w najgorszym tego słowa znaczeniu, drobnomieszczanin, kmiotek i prostak, który nie potrafi docenić ani tego czym los go obdarował ani tego co dostaje od innych ludzi.
– Wiem, wiem – dodał po chwili szczęściarz – to wszystko brzmi jak okropne oceny. Dlatego moja mama od najmłodszych lat zabraniała mi kontaktować się z ciulami i centusiami. Zabraniała to z resztą zbyt mocne słowo. Po prostu reagowała na mój nastrój, znała się na ludziach i mówiła: Nie baw się z nim, zawsze po spotkaniu z tym chłopcem jesteś markotny albo nieszczęśliwy. A gdy byłem starszy mówiła: Ta dziewczyna cię unieszczęśliwia, drugi raz przez nią płaczesz. Jest piękna, owszem, ale to nie wystarczy.
Myślisz, że słuchałem jej sugestii? A gdzież tam. Zanim stałem się szczęśliwy sto razy unieszczęśliwiałem najpierw siebie a potem innych. Jak stałem się szczęśliwy, pytasz? Stałem się szczodry i nie żałuję przeszłości. Jak mam i chcę dawać, to daję – swój czas, energię, pieniądze, uwagę. Wciąż daję na kredyt, zbyt długo, ale gdy spostrzegam, że wykorzystuje mnie ciul, gównozjad i prostak, że nie daje z siebie nic w zamian – zrywam relację a potem znów, jak naiwniak daję nowej osobie. Wielu odwzajemnia, wielu również wykorzystuje.
Ale powiem ci coś, wcale nie żałuję tej mojej otwartości i naiwności, co nie oznacza, że brak mi asertywności. No właśnie, prosiłeś o kolejną pożyczkę. Nie pożyczę ci więcej pieniędzy, dopóki nie oddasz mi tych trzysta złotych sprzed miesiąca i tych wcześniejszych dwieście?
___________________
___________________
Zapoznaj się również z naszą drugą książką wydaną w tym roku!
