Trójkąt tragiczny - koan - Maciej Bennewicz

Tego dnia, ludzie znów pogrążyli się w rozpaczy. Dlatego stary mistrz, nieco już pochylony, wsparty na lasce, powiedział:

– Gdy mówisz słowo: prawda, jej cieniem jest kłamstwo. Gdy mówisz słowo: sprawiedliwość, jej cieniem jest krzywda. Gdy walczysz o pokój, nigdy nie wiesz czy więcej będzie pokoju, czy też więcej walki. Tak rodzą się ofiara i sprawca. Zemsta wyłazi z krzywdy jak odór z piwnicy. Krzywda pochodzi od winy. Wina rodzi krzywdę.

– Lecz przecież trzeba się bronić, trzeba walczyć o swoje, musimy chronić się przed agresją, należy kłaść tamę nienawiści! – Usłyszał liczne głosy.

– Co komu po twojej łagodności, gdy szyderca wyśmiewa nasze wartości, gdy złodziej okrada dom, gdy bandyta wymachuje nożem, gdy jego nóż przebija niewinne serce! – Wołano.

– Pochlebcy, paszkwilanci, bandziory! Trzeba im stawić czoła! Precz z wrogami! – Wykrzykiwano.

Dopiero po długiej chwili wrzawa umilkła. Ku zdziwieniu wszystkich mistrz żwawym krokiem oddalał się od zebranych. Był już na moście.

– Trójkąt magiczny! – Krzyknął, lecz szum wody i głosy ludzi zagłuszały jego słowa. Być może powiedział trójkąt tragiczny albo faktyczny lub klasyczny. – Ofiara, sprawca i zbawca. Wszyscy zginą! – Znowu wykrzyknął. – Wcześniej czy później każdy z tej trójki odda życie – machnął laską.

– Jak nie być ofiarą? – Ktoś zawołał.

– Jak nie stać się sprawcą? – Dodał inny.

– Jak przeżyć jako zbawca? – Odezwał się kolejny głos.

Lecz mistrz już zniknął na drugim brzegu rzeki.

– Dokąd poszedł? Jak mógł nas tak zostawić? Żaden z niego mistrz? – krzyczeli jeden przez drugiego aż wreszcie pokłócili się o mistrzostwo mistrza.

Jedni twierdzili, że był prawdziwym autorytetem, inni, że był fałszywym prorokiem, a nawet diabłem a jeszcze inni, że zwyczajnym zdrajcą. W końcu ktoś wyciągnął nóż a ktoś inny pałkę i zaczął nią grozić.

Po chwili jakiś człowiek upadł na ziemię.

________________________________________________________________________