– Wiesz, dziś zagadała do mnie klapa do kibla. Nie śmiej się, owszem deska klozetowa. – Stwierdził B’Ozon Niepogodny udając się na spoczynek.
– Czyżbyś zwierzał mi się z jakichś doznań natury fizjologicznej? – Broma Triste skrzywił się na samą myśl o tym, że B’Ozon za chwilę opowie mu o swoich przygodach w łazience, lecz po chwili dodał: – I co powiedziała?
– No cóż – westchną B’Ozon – z pozoru to, co zwykle mówią klapy na sedesie, kiedy słyszą otwieranie drzwi do łazienki.
– To co zwykle, doprawdy? – Broma nie ukrywał swego zaskoczenia. Czyżby B’Ozon postradał zmysły a może to kolejny z jego dziwacznych, niesmacznych żartów?
– Deski klozetowe zwykle mówią coś na temat swego smutnego losu. Ich zadaniem jest ukrywanie nieczystości, zakrywanie tej niezręcznej porcelanowej miski, do której ludzie wypróżniają się a jednocześnie skrzętnie ten fakt starają się ukryć nawet przed sobą. Nie patrz tak. Przedmioty mówią, a jakże. Poza tym jestem przecież mistrzem przywołań. Potrafię się komunikować z wieloma bytami. – Stwierdził B’Ozon.
– I co ci powiedziała? – Broma powtórzył pytanie jednak tym razem z wyraźnym wahaniem w głosie, jakby nie dowierzał samemu sobie, że pyta o rozmowę przyjaciela z klapą na sedesie.
– Powiedziała, że trudno jej zrozumieć ludzką naturę pełną niepokoju i ruchliwości. Sama co prawda też się porusza to w górę to w dół, jak to klapa, lecz jej naturą jest stabilność, przywiązanie do muszli klozetowej. Ponadto medytacja, cisza, spoczynek – jest w niej zgoda na swoiste połączenie z zimną ceramiką muszli. Wyjaśniłem, że my, ludzie często jesteśmy niezadowoleni, dlatego szwendamy się tu i ówdzie, wciąż czegoś szukając. Jednakże wizyta w łazience, to dla wielu z nas jedyna chwila wytchnienia. Moment, w którym ludzie wracają do siebie, kontaktują się ze sobą i w zasadzie jedyne, co potrafi ich do tego skłonić – to fizjologia. Gdyby nie ona, matka natura piszcząca w trzewiach, świdrująca w jelitach, napierająca na pęcherz pewnie wciąż biegaliby zagubieni, zestresowani, oszołomieni, napięci i biegliby tak aż do zatracenia. A tak, deska klozetowa ich wycisza, koi ból, uspokaja, przynosi upragnioną chwilę wytchnienia i samotności zanim znów ludziska ledwie podciągnąwszy gacie, nie zerwą się, nie pognają w szale ku nowemu wariactwu.
– I co odpowiedziała? – Broma wciąż uważnie przyglądał się przyjacielowi.
– Że jest dumna, że może odgrywać tak ważną rolę w życiu człowieka.
Zapoznaj się również z naszą drugą książką wydaną w tym roku!
