– O w mordę, ale miałem szczęście – lis polizał nerwowo łapę – jakiś sukinsyn powiesił wnyk na sarny i to z grubego drutu. Omal w niego nie wpadłem.
– Wszystko jest ładem, jeśli nie zakłócasz emergencji. Entropia też jest częścią ładu – stwierdził stary żuraw, który akurat przysiadł na zwalonym pniu opodal mokradła.
– Co ty gadasz? I po jakiemu? Nic a nic nie rozumiem z twojego klekotu, wielki kogucie! – Lis przekrzywił pyszczek jakby zamierzał przyjrzeć się ptakowi od dołu.
– Żuraw próbuje ci zasugerować, rudy ciulu, że świat sam się uporządkuje. Na tym polega emergencja. Trochę więcej szacunku dla mistrza i jego przenikliwej uwagi – stwierdził borsuk fukając z niesmakiem w stronę lisa.
– Też mi przenikliwa uwaga. Że niby wnyk, który w męczarniach zadusi jakąś sarnę a mógłby i mnie, gdybym nie był rezolutnym lisem, jest częścią jakiegoś pieprzonego porządku? Też mi przenikliwość. A lećże głupi ptaku w swoją stronę – zirytował się lis.
– Żuraw, doświadczony mistrz próbuje ci wskazać, ciulu jeden, że entropia, czyli chaos, w tym również cierpienie i śmierć są częścią ładu, należą do cyklu przemian. Od entropii poprzez emergencję do ładu.
– Co? – lis się skrzywił jakby połknął coś gorzkiego.
– Tłumaczymy ci przecież rudy ignorancie: od rozproszenia i zamętu do spontanicznego, naturalnego oddziaływania, które tworzy równowagę – wtrącił się łasica, który jak zwykle przysłuchiwał się rozmowie z gałęzi.
– Lot żurawia nie wymaga wysiłku. Wymaga jedynie odpowiedniego sposobu – żuraw zaklekotał i rozpostarł swego ogromne skrzydła. Jednym ruchem wzbił się w górę po czym poszybował ponad las.
– Przewodnik dusz – westchnął borsuk.
– Prawdziwy mistrz – dodał łasica.
– Głupie klekotanie – podsumował lis. – A wnyki? Zapomniałeś o wnykach? Jakoś nie dostrzegłem w nich ani ładu, ani równowagi tylko samo zło. Cholerne zło! Słyszysz głupi, siwy kogucie! – Wrzasnął z całej siły.
_____________________________
_____________________________
Zapoznaj się również z naszą drugą książką wydaną w tym roku!
