21. Zuzanna spotyka siebie samą
– No różne takie czytam, że zmiana klimatu i że Polska staje się krajem tornad a nie była, i że wymieranie gatunków, i stepowienie gleby, to znaczy nieunikniona susza. – Monika nerwowym ruchem potarła nos jak to miała w zwyczaju. – I przeczytałam gdzieś, że przyszłość świata w roku 2050 to będą limitowane prysznice – maksimum jeden litr wody i to odzyskiwanej po umyciu, i 20 prań rocznie, więc ciuchy i kosmetyki będą specjalnie produkowane, żeby można było w tym samym ubraniu chodzić miesiąc non stop. Że 90 procent przedmiotów będzie produkowana z recyklingu z już wyprodukowanego plastiku a używanie surowców naturalnych będzie karalne. Transport będzie oparty na rowerach i stuprocentowo ekologicznym transporcie miejskim a własny pojazd będzie luksusem tak drogim, że prawie nikt nie będzie z tego korzystał. Zakazana będzie wycinka drzew i krzewów oraz koszenie trawy a obowiązkiem obywateli będzie nasadzanie drzew we wskazanych miejscach. Każdy obywatel minimum 12 drzew rocznie. Powszechny będzie też przepis – jedna para – jedno dziecko. Przeludnienie. Wielodzietność po prostu nie będzie się opłacała. Obywatelowi będą przysługiwały tylko trzy podróże rocznie w tym tylko jedna – samolotem. Za to telewizja oraz Internet będą za darmo. A konkluzja była taka, że tylko przy tak restrykcyjnych przepisach przeżyjemy jako gatunek. Co o tym sądzisz?
– Sądzę, że my ludzie też jesteśmy częścią ekosystemu. Obojętnie czy nas przyrównać do szarańczy czy do agresywnych mrówek a może nawet do wirusów w ślad za agentem Smithem w filmie „Matrix” Wachowskich, my też jesteśmy częścią ziemskiej ekosfery. Nawet jeśli jesteśmy szerszeniami.
– Szerszeniami? – Zdziwiła się Monika.
– Szerszenie wpadają do ula i zabijają wszystkie pszczoły dosłownie w kilka minut po czym je zjadają. Szerszeń to urodzony zabójca. Praktycznie nie ma wrogów, choć uchodzi za totalnego mordercę, to jednak jest mniej agresywny od znacznie mniejszych os – stwierdziła Zuzanna i po chwili dodała. – Może niektórzy ludzie to osy a inni to szerszenie?
– Co chcesz przez to powiedzieć? Osy? Szerszenie? Jesteśmy częścią ekosystemu? – Zastanowiła się Monika.
– Chcę powiedzieć, że nie jesteśmy ani problemem, ani częścią problemu. Jesteśmy częścią ewoluującego ekosystemu, częścią planety – obojętnie jak bardzo jesteśmy drapieżni i bezwzględni. Obojętni czy jesteśmy tak niebezpieczni jak szerszenie czy bezmyślnie ekspansywni jak wirusy, które atakują żywiciela aż do jego i własnej samozagłady. W końcu zawsze jest jakiś nicień albo muchówka.
– Nicień albo muchówka? – Zdziwiła się.
– Tak. Nicień i muchówka to naturalni wrogowie szerszeni. Pasożyty. Malutkie, bezwzględne dranie, które niszczą organizm szerszenia od środka. Biologia Ziemi ma moc wielokrotnie większą niż jakiś ekspansywny, drapieżny gatunek. Ekosystem zawsze dąży do równowagi.
– Sporo wiesz o szerszeniach. – Monika pokiwała głową nieco przesadnie podkreślając szacunek dla wiedzy Zuzanny na temat owadów.
– Sporo wiem o ludziach – zaśmiała się. – W końcu jestem menedżerem…i rozwódką – dodała. – No, prawie rozwódką, wciąż czekam na ten cholerny termin sprawy.
Zapoznaj się również z naszą drugą książką wydaną w tym roku!
