– A ludzie, czego chcą ludzie, mistrzu Kan lu? – Spytał Szoen czu, młody, ambitny prawnik, który niedawno został burmistrzem. – Chciałbym dobrze sprawować swój urząd – dodał. – Zdaję sobie sprawę, że nie wszystkim dogodzę i nie każdy problem rozwiążę. Chciałbym jednak być urzędnikiem pomocnym. Odpowiadać na ludzkie potrzeby.
– No cóż, czcigodny burmistrzu – mistrz gestem dłoni zaprosił gościa do skosztowania aromatycznej herbaty – ludzie chcą wszystkiego.
– Jak to: wszystkiego? – Zdziwił się Szoen czu.
– Co gorsza – zaśmiał się mistrz – każdy chce czegoś innego. Dzisiaj obywatele od maleńkości uczeni są niezliczonych pragnień. Piękne twarze, młode ciała, wspaniałe ubrania, cudowne zapachy, bogate domy, doskonałe meble, ekskluzywne samochody, elitarne imprezy, podróże, hotele, desery, delicje. Wszystko to chcą mieć i to od razu. Ludzie stali się dziećmi. Zachłannymi dziećmi.
– Nie mogą mieć wszystkiego, to niewykonalne – młody burmistrz podrapał się po brodzie. – Niewykonalne choćby z powodu policzonej ilości dóbr. W naszym mieście po prostu nie ma wolnych działek do zabudowy. Nawet gdyby wszyscy jednego dnia się wzbogacili nie mogliby kupić wielkich domów ani ogrodów. Kogoś trzeba by wysiedlić.
– A co się dzieje, gdy zachłanne dziecko nie dostaje tego, czego chce oraz gdy obietnice okazują się puste i niewykonalne? – Spytał mistrz Kan lu.
– Złości się? – Zastanowił się Szoen czu.
– A gdy złość minie? – Dodał Kan lu.
– Wtedy najczęściej pojawia się apatia. – Stwierdził Szoen czu. – Czy to znaczy, że mam sprawować urząd wywołując apatię u mieszkańców miasta?
– A czy jest inne lekarstwo na chciwość wzbudzoną u ludzi przez innych chciwych ludzi, którzy sprytnie zarabiają na chciwości naiwnych? – Kan lu znów zadał pytanie i zamilkł. Tego wieczoru nie powiedział już nic.
______________
Zapoznaj się również z naszą drugą książką wydaną w tym roku!
