– No dobrze, telewizji nie oglądasz, gazet codziennych nie czytasz, za oglądanie wiadomości na moim ukochanym smartfoniku mnie krytykujesz – powiedział krasnal. – To co, może mam się zamknąć w jakiejś wieży, dziwaku, i kompletnie odciąć od świata?
– Dobrze by ci to zrobiło – stwierdził mistrz Qi-nol – przynajmniej na jakiś czas. Dodaj do tego te twoje gry a ujrzysz narkomana. Przyznaj się, w co tam ciągle grasz na komputerze?
– For nine, rzecz jasna, to podstawa. Pułapki; ostrza; bronie; bazy; przeciwnicy; zamykająca się strefa, która może cię zabić, gościu. Inni gracze na ciebie czyhają, mogą cię dopaść. Ty szukasz ich, oni szukają ciebie, gościu. Ale ty możesz ich dopaść pierwszy i zabić. Rewelka! Rzecz jasna jest też Wiedźmołak ale ostatnio wolę For nine. Dobra grafika no i można grać z kumplami. Rewelka, gościu!
– Wiesz jak długo grałeś ostatnio? – Qi-nol uniósł okulary do czytania żeby lepiej przyjrzeć się twarzy krasnala.
– Godzinkę? – Zaproponował krasnal uważnie przyglądając się mistrzowi. – Dwie?
– Sześć – odpowiedział mistrz – i przestałeś tylko dlatego, że zrobiłeś się głodny i rzecz jasna wcześniej przegrałeś tę swoją batalię. – Stwierdził Qi- nol i podał skrzatowi małe pudełeczko.
– Co to jest?
– Nasiona lnu, ostropest plamisty i arcydzięgiel. Mieszanka. – Mistrz odpowiedział uprzejmym tonem.
– Na co mi to? – Krasnal zrobił nietęgą minę.
– Na zatwardzenie – stwierdził mistrz.
– Nie mam zatwardzenia – krasnal w dalszym ciągu sprawiał wrażenie oszołomionego.
– Masz. Masz zatwardzenie umysłu, to jedyne wytłumaczenie upodobania do gry w zabijanie, trwającej za każdym razem po sześć, a nawet dziesięć godzin. Moja mikstura pomaga na zatwardzenie w jelitach może pomoże na zatwardzenie w głowie. Spróbuj. Łyżka przed snem na szklankę wody.
________________
Zapoznaj się również z naszą drugą książką wydaną w tym roku!
