Nieoczywiste myśli kota Ludwika
Jak to możliwe, że Krysia nie rozstaje się z przemocowym mężem? Gdyż jest ofiarą. Była nią od dziecka i przez wiele lat małżeństwa nawet nie dostrzegała, że jest wykorzystywana, poniżana i że wypowiedzi męża są pełne obelg skierowanych do wielu osób a czasem do niej, coraz częściej do niej, każdego dnia do niej. „Ty krowo!” – To przecież nie jest obelga, tłumaczy sobie Krysia, tylko żart taki. Mężczyźni już tacy są, czasem muszą kogoś zwyzywać od krów, pojebów i innych debili. – Wyjaśnia. Sobie.
No i się pewnie Krysia nie rozstanie. Bo gdzieżby miała pójść, co miałaby ze sobą zrobić, gdy choćby wzmianka o rozwodzie wywołuje na twarzy jej matki grymas pogardy? Pogarda z resztą nie jest najgorsza, zdaniem Krysi, ale lęk, że bez płaszcza przemocy i odrazy jakimi otacza ją mąż – niechęć ludzi obcych i całego świata będą wobec niej jeszcze większe. Ponadto zginie przecież, nie poradzi sobie, nie umie, nie potrafi. „Beze mnie dziecko zginiesz, nie poradzisz sobie. Ciesz się, że jakoś zdałaś maturę dzięki znajomościom taty.” – Słyszała Krysia w dzieciństwie i święcie wierzy, że to prawda. Bo czyż ojciec i matka, chrzestny i szwagierka, proboszcz i wychowawczyni a potem, przystojny, wykształcony mąż – chcieliby źle dla niej? Przecież ją chronili przed jej własną słabością.
I nawet, jeśli pewnego dnia Krysia dojdzie do wniosku, że tę słabość jej wmówili, bo słabi karmią się słabością słabszych od siebie, to skąd ma wziąć tę siłę, której nie zna?
Twój kot Kamil
Zapoznaj się również z naszą drugą książką wydaną w tym roku!
