– Pieśń Anishinaabe z ludu Ojibwe mówi o stworzeniu pierwszych ludzi. Pierwsi ludzie powstali dzięki tchnieniu Gichi-manidoo Wielkiego Ducha. Byli istotami stworzonymi z niczego, istotami spontanicznego tchnienia. Słowo anishinaabeg, liczba mnoga od anishinaabe, oznacza ludzi, których opuszczono na ziemię. Język, którym mówi naród Anishinaabe również nosi nazwę od ich plemienia, czyli jest nazwą pierwszych ludzi. […]
Na środku, na samym środku drogi stał pies. Był ogromny, czarny, o gładkiej sierści i wcale nie wyglądał na zabiedzonego. Nie miał obroży ani śladów wiejskiego łańcucha. – Piesku, pieseczku, zgubiłeś się? – Powiedziała do niego czule, wyciągając rękę. Pies podszedł obwąchał dłoń, usiadł i odezwał się ludzkim głosem: – A teraz pomyśl o wszystkich, […]
– Ach te pytania. Jestem zmęczony pytaniami. Czy jestem jakąś Wikipedią albo wyrocznią? Co ty sobie wyobrażasz? Myślisz, że nie mam nic lepszego do roboty niż nieustannie zaspokajać twoją ciekawość. Od dawna wiesz, że istnieje setka pytań, co tam setka – tysiąc pytań, na które nie ma odpowiedzi. Nie ma i nie będzie. Na przykład […]
Zimno. Zimno jak diabli. W dodatku wieje. Wieje jak diabli. Od restauracji do restauracji. Na rynku. Rynek ogromny. Restauracji ze sto a może dwieście. Tu na rynku i w przyległych uliczkach. Wszędzie tłumy choć to środek tygodnia. Może dlatego, że jest tak zimno. Tu grzane piwo, tam grog, tu ciepłe zakąski. Wieje. Wieje, jak diabli. […]
Na początku miał wrażenie, że widzi sześć diabłów, choć tylko trzy twarze dostrzegał wyraźnie a siódmej wcale. W kącie, choć pod oknem, siedział siódmy. Wszyscy w czarnych garniturach. Każdy z koloratką. Pierwszy, którego twarz widział z profilu, siedział najbliżej, zamówił ogromną porcję. Co chwilę rechotał choć prawie się nie odzywał. Łupież na jego kołnierzu sprawiał […]
– Dlaczego pomagasz temu durniowi? To kapryśny, dysforyczny człowiek, który nigdy nie będzie zadowolony z tego co dostaje. – Dysforyczny? Nie znam tego słowa – odpowiedziała siadając na fotelu z kubkiem kawy w ręce. – To skłonność do wyolbrzymiania sytuacji. Drażliwość, złość, rozżalenie, wybuchowość, zrzędliwość, rozdrażnienie, gwałtowność, reaktywność, zmienność. Jest tego mnóstwo. – Coś jeszcze? […]
– Gdyby się bardziej postarać to cuda byłyby w zasięgu ręki. Ale ludzie nie wierzą w cuda. To znaczy wierzą, lecz sądzą, że z jakiegoś powodu cuda zdarzały się kiedyś a teraz już nie – powiedział Niski Dąb. – Że też nie przychodzi ludziskom do głowy, że tamte cuda, co robiły dawne proroki, tak ich […]
* Gdy mija tak zwany ciężki dzień może warto zrobić sobie filiżankę zielonej, aromatycznej herbaty? Robię. Czajnik szumi. Imbryk wyparzony jak należy. Herbata nasiąka. Z jakiego powodu dzień był trudny? – Pomyślał. Fryderyk Nietzsche pisze o tym, że człowiek jest istotą stadną, która ginie pod presją oczekiwań społecznych. Konformizm formuje go i jednocześnie dusi. Staje […]
Napisał kilka pierwszych linijek. Ludzie traktują swoje życie lekkomyślnie, jakby nigdy nie mieli umrzeć, porzucić swej ziemskiej skorupy. Sądzą, że śmierć przydarza się tylko innymi. Iluzja nieśmiertelności sprawia, że kupują, kłócą się, tyrają, wciąż czekając na jutro. Wmawiają sobie, że jutro zaczną żyć. Tymczasem, gdy przychodzi jutro znów kupują, sprzedają, tyrają, kłócą się a […]
Poszukujesz wielu odpowiedzi. Całe szczęście. Niektórzy ludzie nawet nie zadają pytań. Co robią – pytasz? Żyją. Żyją lepiej lub gorzej wkomponowani w reguły systemu – trawią białko i węglowodany wcześniej pozyskawszy na to środki. Nie cierpią tyle bólu, głodu i chłodu a przede wszystkim nie doświadczają tyle lęków co ich pradziadowie i dziadowie. Tamci ginęli […]
– Czym jest śmierć? – Denaturacją białka – odpowiedział. – Czym? – Jajecznicą! – wykrzyknął nieco poirytowany. – Białko się ścina i cała reszta również. – W takim razie czym jest miłość? – Biochemią. – Czym? – ponowne zdziwienie. – Przecież to oczywiste. Hormony, ukrwienie pewnych partii ciała. Wzrost ciśnienia. Wytrysk. – Wobec tego czym […]
Pomiędzy ziarnkami piasku leżał kamień. – Właściwie jest tym samym czym każde ziarno – pomyślał – tylko większy. – Nim się rozkruszy i rozpadnie na miliony kawałków upłyną tysiące lat. Setki, tysiące, miliony, miliardy, biliardy, tryliony – uderzeń. Rozejrzał się dokoła. Jak okiem sięgnąć widział niezliczone łachy piasku a wśród nich niepoliczone kamienie. Znał tę […]