Janusz i kot *** – Skąd się bierze nasza obojętność? – Janusz trzepnął dłonią w ekran telewizora jakby zamierzał go rozbić. Kot Ludwik zeskoczył z kredensu, obszedł telewizor dookoła i ułożył się na jego szczycie, a był to stary telewizor obudowany jak szafka nocna i gorący od pradawnej elektroniki. Chwilę się wiercił, po czym […]
Janusz i kot *** – Owszem, owszem. Nie zadawaj trudnych pytań a nie usłyszysz trudnych odpowiedzi. Tak, to jest stare, dobre powiedzenie, Janusz. – Rzekł kot Ludwik. – Dobre? A co w nim dobrego? – Zdziwił się Janusz. – Dobre jest to, że ludzie nie pytają, dlatego nie rozumieją, choć wydaje im się, że wiedzą. […]
Janusz i kot *** – Bo widzisz Janusz, ty się tak zjanuszowałeś, zasklepiłeś, ukryłeś, a nawet zgnuśniałeś, Janusz i osamotniłeś nie z powodu wdowieństwa ani nie dlatego, że miastowi synowie cię olali, ale z powodu swojej wrażliwości. – Rzekł kot Ludwik. – Bo jak tu być chłopem z chłopa, rolnikiem na roli, co to sieje […]
Janusz i kot *** – Zawsze tak było, zawsze było coś nie tak, zawsze było zło w ludziach. W Srebrenicy, w Rwandzie i w Aleppo. To dzieje się teraz. Oddalaj się od tego, strzeż się tych miejsc, gdzie ludzie pouczają innych ludzi co jest dla nich dobre a co złe, i ludzi strzeż się, którzy […]
Janusz i kot *** – Cztery stopnie. Zimno jak cholera. Lato się skończyło i chyba nawet jesieni już nie będzie tylko od razu zima. – Rzekł Janusz i po chwili dodał. – Ludzie, tu, na granicy, marzną i giną na chłodzie. Doszli aż tu w poszukiwaniu wolności i umarli z wychłodzenia. Co robić? Co można […]
Janusz i kot *** – No i tak sobie rozmawiamy i właściwie co ma z tego wszystkiego wyniknąć? – Spytał Janusz. – Zakładam nawet, że to nie jest jakiś sen czy inne wariactwo, to rozmawianiem z kotem, drogi kocie, ale właściwie po co? – Co, po co? – Spytał Kot Ludwik. – No po co […]
Janusz i kot *** – Pani Onufrowicz powiedziała dziś coś takiego, że intymność, takiego słowa użyła – stwierdził Janusz nieco zmieszany – i dotknęła mojego policzka, że to nie jest jakieś tam przytulanie, całowanie i zdejmowanie gaci, tak powiedziała, ale, że to jest poufność. I co ty na to? – Spytał. – Poufność, czyli tajemnica […]
Janusz i kot *** – No dobrze, no i kupiłem takie pisemko psychologiczne, żebyś mnie w kółko nie zaginał jakimiś tymi, no tymi swoimi tymi… – rzekł Janusz. – I tu jest taki artykulik, taki, niejakiej doktor Mandoliny Fiu Dżonson, że trzeba ludzi prowokować. Niby z szacunkiem, ale jeb w łeb, między oczy, że tak […]
Janusz i kot *** – Kiedy się martwisz, Janusz, robi ci się pomiędzy brwiami taka długa bruzda. – Rzekł kot Ludwik. – I ta bruzda – kontynuował kot – sięga głębiej, poprzez czaszkę do samego mózgu i jeszcze dalej, do kręgosłupa. Przecina kręgi i trafia do samej duszy, więc się nie martw. Bo twoja dusza, […]
Janusz i kot *** Janusz przejrzał gazetę, raz jeszcze spojrzał na pierwszą stronę, podarł tę i kolejne i wsadził do pieca na podpałkę. – Dla wszystkich te sam płomień. Szkoda lasu na takie szmatławce. – Rzekł rozniecając ogień. – Julio Cortazar, wybitny pisarz – rzekł kot Ludwik. – A w polskim wydaniu z 1966 było: […]
Janusz i kot *** – Optymizm, optymizmem, ale to fakt, mnóstwo jest zła na świecie, mnóstwo – rzekł Janusz. – Człowiek albo może odwracać głowę i jakoś się od tego izolować, nie widzieć, nie słyszeć albo musi zwariować. Różne stany wyjątkowe i bicie piany w telewizorze wcale w tym nie pomagają. Jest jeszcze gorzej. Kot […]
Janusz i kot *** Kot Ludwik oderwał wzrok od startego telewizora, który włączył Janusz a właściwie oderwał, gdy Janusz wyłączył. Oderwał i rzekł: – To ciekawe. Wśród ludzi jest bardzo wielu aktorów i malarzy, i piosenkarzy, i reżyserów, i dziennikarzy, i księży, i polityków, i prawników, i sportowców, i ekspertów od ekonomii… – I kominiarzy, […]