Janusz i kot *** – Bo widzisz Janusz, ty się tak zjanuszowałeś, zasklepiłeś, ukryłeś, a nawet zgnuśniałeś, Janusz i osamotniłeś nie z powodu wdowieństwa ani nie dlatego, że miastowi synowie cię olali, ale z powodu swojej wrażliwości. – Rzekł kot Ludwik. – Bo jak tu być chłopem z chłopa, rolnikiem na roli, co to sieje […]
Janusz i kot *** – Zawsze tak było, zawsze było coś nie tak, zawsze było zło w ludziach. W Srebrenicy, w Rwandzie i w Aleppo. To dzieje się teraz. Oddalaj się od tego, strzeż się tych miejsc, gdzie ludzie pouczają innych ludzi co jest dla nich dobre a co złe, i ludzi strzeż się, którzy […]
Janusz i kot *** – Cztery stopnie. Zimno jak cholera. Lato się skończyło i chyba nawet jesieni już nie będzie tylko od razu zima. – Rzekł Janusz i po chwili dodał. – Ludzie, tu, na granicy, marzną i giną na chłodzie. Doszli aż tu w poszukiwaniu wolności i umarli z wychłodzenia. Co robić? Co można […]
Janusz i kot *** – No, wiem, wiem, że pani Onufrowicz to szeptucha jest, znaczy czarownica. – Rzekł Janusz. – Nie obnosi się z tym a nawet w zasadzie prawie nikt o tym nie wie, ale dziś zrobiła coś dziwnego, kiedy poszedłem w gości, a jakże, na bliny z grzybami i sandaczem wędzonym. Pyszności. – […]
Janusz i kot *** – No i tak sobie rozmawiamy i właściwie co ma z tego wszystkiego wyniknąć? – Spytał Janusz. – Zakładam nawet, że to nie jest jakiś sen czy inne wariactwo, to rozmawianiem z kotem, drogi kocie, ale właściwie po co? – Co, po co? – Spytał Kot Ludwik. – No po co […]
Janusz i kot *** – Pani Onufrowicz powiedziała dziś coś takiego, że intymność, takiego słowa użyła – stwierdził Janusz nieco zmieszany – i dotknęła mojego policzka, że to nie jest jakieś tam przytulanie, całowanie i zdejmowanie gaci, tak powiedziała, ale, że to jest poufność. I co ty na to? – Spytał. – Poufność, czyli tajemnica […]
Janusz i kot *** – No dobrze, no i kupiłem takie pisemko psychologiczne, żebyś mnie w kółko nie zaginał jakimiś tymi, no tymi swoimi tymi… – rzekł Janusz. – I tu jest taki artykulik, taki, niejakiej doktor Mandoliny Fiu Dżonson, że trzeba ludzi prowokować. Niby z szacunkiem, ale jeb w łeb, między oczy, że tak […]
Janusz i kot *** – Kiedy się martwisz, Janusz, robi ci się pomiędzy brwiami taka długa bruzda. – Rzekł kot Ludwik. – I ta bruzda – kontynuował kot – sięga głębiej, poprzez czaszkę do samego mózgu i jeszcze dalej, do kręgosłupa. Przecina kręgi i trafia do samej duszy, więc się nie martw. Bo twoja dusza, […]
Janusz i kot *** – Czasem jestem bardzo zmęczony. – Stwierdził Janusz, usiadł na krześle i ciężko westchnął. – To odpocznij. – Kot uniósł łebek i przez chwilę przyglądał się uważnie przyjacielowi. – Odpocznę po śmierci – zaśmiał się Janusz. – A teraz mam jeszcze tyle do roboty. – To inaczej niż ja. Wy ludzie […]
Janusz i kot *** Janusz przejrzał gazetę, raz jeszcze spojrzał na pierwszą stronę, podarł tę i kolejne i wsadził do pieca na podpałkę. – Dla wszystkich te sam płomień. Szkoda lasu na takie szmatławce. – Rzekł rozniecając ogień. – Julio Cortazar, wybitny pisarz – rzekł kot Ludwik. – A w polskim wydaniu z 1966 było: […]
Janusz i kot *** – No ile ja jeszcze pożyję, kocie? Dziesięć, piętnaście lat? Jeśli mnie wcześniej jaki wylew albo inny anc chajmer nie dorwie. A jak dorwie, to mnie synowie do jakiejś umieralni wyrzucą ani im powieka drgnie. – Janusz zamyślił się. – No i co z tego? – Odrzekł kot Ludwik dość obcesowo […]
Janusz i kot *** – Optymizm, optymizmem, ale to fakt, mnóstwo jest zła na świecie, mnóstwo – rzekł Janusz. – Człowiek albo może odwracać głowę i jakoś się od tego izolować, nie widzieć, nie słyszeć albo musi zwariować. Różne stany wyjątkowe i bicie piany w telewizorze wcale w tym nie pomagają. Jest jeszcze gorzej. Kot […]