Janusz i kot *** – No, wiem, wiem, że pani Onufrowicz to szeptucha jest, znaczy czarownica. – Rzekł Janusz. – Nie obnosi się z tym a nawet w zasadzie prawie nikt o tym nie wie, ale dziś zrobiła coś dziwnego, kiedy poszedłem w gości, a jakże, na bliny z grzybami i sandaczem wędzonym. Pyszności. – […]
Janusz i kot *** – No i tak sobie rozmawiamy i właściwie co ma z tego wszystkiego wyniknąć? – Spytał Janusz. – Zakładam nawet, że to nie jest jakiś sen czy inne wariactwo, to rozmawianiem z kotem, drogi kocie, ale właściwie po co? – Co, po co? – Spytał Kot Ludwik. – No po co […]
Janusz i kot *** – No dobrze, no i kupiłem takie pisemko psychologiczne, żebyś mnie w kółko nie zaginał jakimiś tymi, no tymi swoimi tymi… – rzekł Janusz. – I tu jest taki artykulik, taki, niejakiej doktor Mandoliny Fiu Dżonson, że trzeba ludzi prowokować. Niby z szacunkiem, ale jeb w łeb, między oczy, że tak […]
Janusz i kot *** – Kiedy się martwisz, Janusz, robi ci się pomiędzy brwiami taka długa bruzda. – Rzekł kot Ludwik. – I ta bruzda – kontynuował kot – sięga głębiej, poprzez czaszkę do samego mózgu i jeszcze dalej, do kręgosłupa. Przecina kręgi i trafia do samej duszy, więc się nie martw. Bo twoja dusza, […]
Janusz i kot *** – Czasem jestem bardzo zmęczony. – Stwierdził Janusz, usiadł na krześle i ciężko westchnął. – To odpocznij. – Kot uniósł łebek i przez chwilę przyglądał się uważnie przyjacielowi. – Odpocznę po śmierci – zaśmiał się Janusz. – A teraz mam jeszcze tyle do roboty. – To inaczej niż ja. Wy ludzie […]
Janusz i kot *** – No ile ja jeszcze pożyję, kocie? Dziesięć, piętnaście lat? Jeśli mnie wcześniej jaki wylew albo inny anc chajmer nie dorwie. A jak dorwie, to mnie synowie do jakiejś umieralni wyrzucą ani im powieka drgnie. – Janusz zamyślił się. – No i co z tego? – Odrzekł kot Ludwik dość obcesowo […]
Janusz i kot *** – Optymizm, optymizmem, ale to fakt, mnóstwo jest zła na świecie, mnóstwo – rzekł Janusz. – Człowiek albo może odwracać głowę i jakoś się od tego izolować, nie widzieć, nie słyszeć albo musi zwariować. Różne stany wyjątkowe i bicie piany w telewizorze wcale w tym nie pomagają. Jest jeszcze gorzej. Kot […]
Janusz i kot *** – A może tak przy sobocie, coś optymistycznego, kocie? – Zaproponował Janusz. – A to ciekawe, wszyscy ludzie, z którymi mieszkałem, wcześniej czy później mnie o to proszą, jakby od radosnej opowiastki ze szczęśliwym zakończeniem miały zniknąć wszystkie ich problemy. – Stwierdził kot Ludwik. – A jednak, znikają. – Janusz podzielił […]
Janusz i kot *** Kot Ludwik oderwał wzrok od startego telewizora, który włączył Janusz a właściwie oderwał, gdy Janusz wyłączył. Oderwał i rzekł: – To ciekawe. Wśród ludzi jest bardzo wielu aktorów i malarzy, i piosenkarzy, i reżyserów, i dziennikarzy, i księży, i polityków, i prawników, i sportowców, i ekspertów od ekonomii… – I kominiarzy, […]
Janusz i kot *** – Mówiłeś, kocie, że jesteś specjalistą od zła. No więc co z tym złem? – Janusz spytał uważnie przyglądając się kotu Ludwikowi. – My, koty jesteśmy drapieżnikami, więc mordujemy inne stworzenia dla pokarmu. Ale wy, ludzie ni to krowy ni to wilki, ni to małpy ni to psy. W zasadzie możecie […]
Janusz i kot *** – I dobrze, że jest zimno. – Stwierdził kot przysuwając się do ciepłego pieca. – Dobrze? Za wcześnie. Jeszcze jest lato. – Stwierdził Janusz. – Jak lato, jak jesień jest i już nawet za dnia zimno. – Uparł się kot Ludwik. – I co w tym dobrego? – Zastanowił się Janusz. […]
Janusz i kot *** – No dobrze – Janusz zrobił zmartwioną minę człowieka, który poddał się wbrew woli lub usłyszał wiadomość dnia w telewizji. – To ty mi powiedz, jak to możliwe, że gadasz kocie, w ludzkim języku i że ja ciebie rozumiem? Kot Ludwik poprawił się na poduszce, o którą poprosił tonem nieznającym sprzeciwu, […]