Tag

tao

Zabijanie czasu – koan

Życie upływa, ubywa go – pomyślał. Mało kto zdaje sobie sprawę, że gdy mówi na przykład: w kolejny weekend umyję okna, albo w przyszły piątek pójdziemy do kina, lub też na kolejnej wyprzedaży kupię sobie nowe spodnie ­– w istocie mówi: życie mija; do k*wy nędzy, mija bezpowrotnie!     Spojrzał na kolegę, który przy […]

O szczęściu – koan

Pewien buddyjski lama, Tybetańczyk, który pamiętał jeszcze czasy ucieczki przez góry z okupowanej przez imperialne Chiny ojczyzny, wspomniał na wykładzie, że celem ludzkiego życia jest szczęście. Wypowiedz mnicha wprowadziła zebranych w niemałe osłupienie. Wszyscy studiowali nauki Buddy, znali na pamięć Cztery Szlachetne Prawdy i Ośmioraką Ścieżkę, czuli, że należą do sangi. Przyjęli schronienie, czyli swoisty […]

Anihilacja – koan

– Ludzie dawniej byli źli czy dobrzy, tato? – Według antropologów, synu, altruizm narodził się wśród ludzi jeszcze w czasach koczowniczych plemion, kiedy małe kohorty liczące kilkanaście osób przemieszczały się w poszukiwaniu wyżywienia i schronienia. – Altruizm? – spytał. – Bezinteresowność i wspieranie słabszych. Opłacało się żywić starszą osobę, powiedzmy trzydziestoletnią, gdyż ona przeżyła piętnaście […]

żar

Koan o halucynacjach

W żar rzucił garść piołunu i jeszcze czegoś, jak to mag, czyli czarnoksiężnik. Ogień buchnął tak wysoko, że jego uczeń aż podskoczył na niewygodnym zydelku, na którym siedział. – Długo by można rozważać z jakiego powodu niektórzy ludzie są tak uparcie niezmienni – powiedział.  – W zasadzie to bez znaczenia. Nie wyjaśnisz tego i już. […]

kontrolujesz swoje życie? doprawdy?

Geny pradziadów – koan

Poszukujesz wielu odpowiedzi. Całe szczęście. Niektórzy ludzie nawet nie zadają pytań. Co robią – pytasz? Żyją. Żyją lepiej lub gorzej wkomponowani w reguły systemu – trawią białko i węglowodany wcześniej pozyskawszy na to środki. Nie cierpią tyle bólu, głodu i chłodu a przede wszystkim nie doświadczają tyle lęków co ich pradziadowie i dziadowie. Tamci ginęli […]

mag

Uczeń maga – koan

Po wielu dniach podróży dotarł wreszcie do pałacu czarnoksiężnika. Oczywiście domyślacie się, że zarówno dni jak i podróż są metaforą życia. Zatem można by napisać, że drogi życia lub po prostu splot wydarzeń doprowadziły go do chwili, w której poznał ważną dla siebie osobę. Jednakże narracja pełna tajemniczości, pałaców, czarnoksiężników i magii wydaje się bardziej […]

lot

Nieudany lot – koan

Najprawdopodobniej poszybuje po niebie Projektował ten lot całe życie Najpewniej jednak upadnie Projekt od początku był chybiony Skrzydła z byleczego Ster byle jaki Silnik byle co Byle by lecieć Byle gdzie Byle dokąd Z byle kim   Byle dalej? Błąd? Nie byłoby snów gdyby nie latał Po omacku nakreślał litery Nie zdoła jednak otulić słowa […]

taniec

Taniec – koan

Widział z bliska jak na skale, na brzegu jeziora wiruje w tańcu szamanka. Nie miał wątpliwości, ten taniec przeznaczony był dla niego. Był rodzajem słów, które wypowiadane poprzez rytm, gest i ciało miały mu przekazać jakąś bardzo ważną informację. Doskonale wiedział co to za jezioro, rozumiał każdy gest, znał imię szamanki i nazwę plemienia. Skąd […]

rozpaczliwe pożegnanie?

Koan o kamieniu

Pomiędzy ziarnkami piasku leżał kamień. – Właściwie jest tym samym czym każde ziarno – pomyślał – tylko większy. – Nim się rozkruszy i rozpadnie na miliony kawałków upłyną tysiące lat. Setki, tysiące, miliony, miliardy, biliardy, tryliony – uderzeń. Rozejrzał się dokoła. Jak okiem sięgnąć widział niezliczone łachy piasku a wśród nich niepoliczone kamienie. Znał tę […]

ja? o mnie chodzi?

Koan o Beacie, Joli, Wioli, Marioli, Magdzie, Ninie, Krystynie…

Obudziła się. Coś ważnego. Coś naprawdę ważnego miała powiedzieć a może zapisać, ale nie mogła sobie przypomnieć. W porannym pośpiechu „złote myśli” przestają być ważne, gdy nagle rozsypie się kawa, ubrudzi świeżo założona bluzka a dziecko zwymiotuje wszędzie, tylko nie do sedesu. Ach tak – przypomniała sobie dopiero w windzie, gdy już obmyśliła, jak usprawiedliwi […]

widzę liść, drzewo i las

Jastrząb, wąż i puma – koan

–  Jastrząb dostrzegł węża. Wylądował na pobliskim kamieniu. Wąż okazał się zbyt wielki by go pożreć, ponadto wyglądał na jadowitego. Jastrząb, choć był już nieco głodny, nie odważył się zaatakować, lecz śmiało spytał: – Dlaczego pełzasz? Poruszasz się nisko szorując brzuchem po miejscach, gdzie inni stawiają stopy, oddają mocz, plują i przelewają krew. – Mylisz […]